اثر سطوح مختلف ال–کارنیتین جیره غذایی بر روند رشد و تنش اکسیداتیو (oxidative stress) فیل‌ماهی جوان پرورشی (huso huso) و مقایسه آن با جیره وارداتی (بیومار)

این تحقیق به منظور بررسی اثر سطوح مختلف ال کارنیتین جیره غذایی (50، 150، 350، 650، 950، 1250 میلی گرم در هر کیلوگرم غذا) بر عملکرد رشد، ترکیب لاشه و وضعیت آنتی اکسیدانت (oxidative stress) در فیل ماهی (huso huso) جوان پرورشی (6/15 ±1247 گرم، میانگین، mean ± sd) طراحی و انجام شد. نتایج با جیره شاهد (خوراک بیومار فرانسه) مقایسه شدند. ماهیان در 21 وان فایبرگلاس (10 عدد ماهی در هر وان) با یکی از 7 جیره غذایی به مدت 17 هفته تا حد سیری تغذیه شدند. در پایان دوره پرورش، متوسط وزن کسب شده کارایی غذا، میزان کارایی پروتئین و ضریب چاقی ماهیان تغذیه شده با تیمار محتوی 350 میلی گرم ال کارنیتین در کیلوگرم جیره غذایی به میزان قابل توجهی بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 50، 150،950 و 1250 میلی گرم ال کارنیتین بود (p<0/05). همچنین متوسط افزایش وزن، کارایی غذا، میزان کارایی پروتئین و ضریب چاقی در فیل ماهیان تغذیه شده با تیمار 650 میلی گرم و جیره شاهد، به طور معنی lrm;داری بالاتر از ماهیان تغذیه شده با جیره های 50، 950 و 1250 میلی گرم ال کارنیتین، بودند. مقادیر پروتئین بافت ماهیچه و لاشه ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد، تیمارهای 350 و 650 میلی گرم در کیلوگرم جیره بطور معنی داری نسبت به ماهیان تغذیه شده با تیمارهای 50، 950 و 1250 میلی گرم ال کارنیتین، بالاتر بود. فعالیت های سوپراکسید دسیموتاز (sod)، گلوتاتیون (gsh) و پراکسیداز گلوتاتیون (gpx) در ماهیان تغذیه شده با جیره محتوی 350 و 650 میلی گرم در کیلوگرم الکارنیتین، به طور معنی داری نسبت به سایر تیمارها حتی نسبت به جیره شاهد بالاتر بود، در صورتیکه کمترین مقادیر متوسطtbars ((thiobarbiturice acid reactive substances در ماهیان تغذیه شده با جیره 350 میلی گرم ملاحظه گردید که به استثناء تیمار 650 میلی گرم با سایر تیمارها دارای اختلاف معنی دار آماری بود. با توجه به نتایج حاصله می توان اذعان نمود سطح الکارنیتین در جیره به میزان 350 میلی گرم در کیلوگرم می تواند باعث بهبود عملکرد رشد، مصرف غذا، صرفه جویی در مصرف پروتئین به واسطه منابع چربی، کیفیت بافت ماهیچه و لاشه، سیستم دفاعی و آنتی اکسیدانت در فیل ماهی جوان پرورشی شود.