اثرات سلنیوم آلی و معدنی بر عوامل رشد، پارامترهای خونی و ایمنی شناسی بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus Mykiss)

این مطالعه با هدف ارزیابی تاثیر سطوح مختلف سلنیوم آلی و معدنی بر نرخ رشد و بازماندگی، عوامل خونی و آسیب شناسی کبد بچه ماهی قزل آلای رنگین کمان با جیره های آزمایشی حاوی سلنیوم، انجام گرفت. در این آزمایش 9 جیره شامل سلنیوم آلی و معدنی با مقدار 0 (شاهد)، 0.15 (تیمار 1)، 0.3 (تیمار 2)، 0.45 (تیمار 3) و 0.6 (تیمار 4) گرم بر کیلوگرم جیره غذایی ساخته شد و ماهیان به مدت 60 روز تغذیه شدند. میانگین وزن اکتسابی در تیمار 3 آلی (18.6 ±214 گرم) نسبت به شاهد (25 ±154.6 گرم) افزایش معنی داری نشان داد (). میانگین نرخ رشد روزانه در تیمارهای 2، 3 و 4 آلی و تیمار 2 معدنی (0.005 ±0.05) نسبت به شاهد (0.009 ±0.03) دارای اختلاف معنی دار بودند (p<0/05). مقدار igm در تیمار 1 آلی بالاترین مقدار (11.6 ±55.05 میلی گرم بر دسی لیتر) نسبت به شاهد (6.6 ±46.9 میلی گرم بر دسی لیتر) بود (p<0/05). فعالیت لیزوزیمی در تیمار 3 آلی (24.5 ±1066.7 واحد در گرم) نسبت به شاهد (11 ±838.5 واحد در گرم) افزایش معنی داری یافت (p<0/05). بالاترین مقدار c3 در تیمار 4 آلی (28.4 ±34.8 میلی گرم بر دسی لیتر) و بیشترین مقدار c4 در تیمار 4 آلی (7.3 ±31.1 میلی گرم بر دسی لیتر) بود (p<0/05). نتایج نشان دادند که افزودن سلنیوم آلی تا 0.45 میلی گرم در کیلوگرم غذا، نسبت مناسبی از عوامل رشد، پاسخ های ایمنی و ویژگی های پاتولوژیک کبد ماهیان قزل آلا را بهمراه خواهد داشت.