اثر منابع مختلف نیتروژنی بر میزان زیتوده و محتوی پروتئینی جلبک سبز-آبی اسپیرولینا پلاتنسیس (spirulina platensis)

نیتروژن به عنوان یکی از عناصر مهم موثر بر متابولیسم لیپید و پروتئین در ریزجلبک ها شناخته شده است. در این پژوهش به منظور بهینه سازی میزان زیتوده جلبک spirulina platensis و همچنین میزان پروتئین آن، از منابع مختلف نیتروژنی همچون kno3،nh4no3 و اوره استفاده گردید. جلبک اسپیرولینا در محیط کشت زاروک محتوی منابع مختلف نیتروژن در ارلن های 3 لیتری محتوی 2.5 لیتر آب دریای استریل شده تحت شرایط یکسان با درجه حرارت °c25-22، شوری ppt 30، قلیائیت 8 و دوره نوریh 12:12 (تاریکی: روشنایی) کشت گردید. مطابق با نتایج، جلبک اسپیرولینا بطور موفقیت آمیزی در محیط کشت زاروک حاوی منابع مختلف نیتروژنی رشد نمود و با وجودیکه بیشینه زیتوده جلبکی در محیط کشت حاوی nh4no3 بدست آمد، ولی اختلاف معنی داری با سایر منابع نیتروژنی نشان نداده است (p>0/05). همچنین اگرچه بیشینه میزان پروتئین محتوی سلول جلبکی بترتیب در محیط کشت های حاوی nh4no3 و kno3 بدست آمد، ولیکن اختلاف معنی داری با محیط کشت حاوی اوره نشان نداد (p>0/05). از سوی دیگر، در تمام کشت های جلبک اسپیرولینا، افزایش میزان نیتروژن منجر به افزایش زیتوده و افزایش میزان پروتئین گردید. میزان کلروفیل a در تمام تیمارها با افزایش غلظت نیتروژن، افزایش یافت و بیشینه میزان کلروفیل μg/ml) a9.18) در محیط کشت حاوی kno3 و در روز چهاردهم دوره پرورش مشاهده گردید. بهرحال نتایج این تحقیق به روشنی نشان داد که اگرچه اختلاف معنی داری بین منابع مختلف نیتروژنی از نظر میزان زیتوده و محتوی پروتئینی مشاهده نگردید، ولی استفاده ازnh4no3 می تواند دارای کارایی نسبتاً بالاتری نسبت به سایر منابع نیتروژنی باشد.