وضعیت فیزیکوشیمیایی آب و سطح تغذیه گرایی تالاب انزلی

تالاب انزلی یکی از مهم ترین تالاب های حاشیه جنوبی دریای خزر و تحت تاثیر آب شیرین رودخانه های ورودی و آب لب شور دریای خزر به عنوان اکوتونی ویژه و منحصربه فرد نقش ایفا می کند. در این مطالعه عوامل فیزیکوشیمیایی و مواد مغذی آب تالاب انزلی از اردیبهشت 1393 به مدت یک سال و به صورت ماهانه بررسی گردیدند. شاخص وضعیت تروفیکی tsi به روش ارزیابی پارامتر های کلروفیل آ، فسفر کل، ازت کل و حد شفافیت محاسبه شد. نتایج بررسی نشان داد که میانگین سالانه نیتروژن کل، فسفر کل و اکسی ژن محلول به ترتیب در حد 0.523 ±1.023، 0.105 ±0.113 و 2.63 ±8.71 میلی گرم بر لیتر بود. مقدار نیتروژن کل در ایستگاه های موردبررسی نسبت به هم تفاوت معنی دار نداشت (0.05>p) درحالی که، غلظت فسفر کل تفاوت معنی دار داشت (0.05>p). مقدار کلروفیل آ از حداقل 0.6 تا حداکثر 329.1 میکروگرم در لیتر (با میانگین 65.0±47.4 میکروگرم در لیتر) متغیر بوده است. دامنه هدایت الکتریکی از 254 تا 14250 بر حسب میکروموس بر سانتیمتر متغیر بود و تفاوت معنی دار بین ایستگاه های مختلف مشاهده گردید (0.05>p) نسبت نیتروژن به فسفر در کلیه مناطق تالاب انزلی به غیراز منطقه غربی کمتر از 10 بود و این نشان می داد که فسفر در این مناطق به عنوان عامل محدودکننده درروند یوتریفیکاسیون بود. در این تحقیق، منطقه غربی تالاب انزلی در سطح یوتروف، منطقه سیاکشیم سوپریوتروف و بقیه مناطق تالاب انزلی در مرحله نهایی تغذیه گرایی یا هایپریوتروف قرار داشتند. کنترل و کاهش میزان مواد معلق و مغذی که از طریق رودخانه های حاشیه به تالاب انزلی وارد می شوند و کنترل گیاهان آبزی داخل تالاب نقش مستقیم و موثری در بهبود کیفیت آب و کنترل پدیده یوتریفیکاسیون خواهد داشت.