بررسی تاثیر منعقدکننده نانو در کاهش آلودگی میکربی آب‌های آشامیدنی (مطالعه موردی)

استفاده از فناوری‌های نوین به‌خصوص فناوری نانو در راستای کاهش اثرات سوء آلودگی‌های محیط‌زیستی، به‌عنوان یکی از راهکارهای مدیریتی مطرح است. استفاده از این فناوری در ارتباط با منابع آب، با توجه به چالش‌های پیش‌رو ضروری به نظر می‌رسد. بر اساس این پژوهش میزان تاثیر مواد منعقدکننده نانو بر کاهش بار آلودگی میکربی آب‌های آشامیدنی به‌صورت موردی در شهر ایلام با آنالیز شاخص‌های کیفی میزان اکسیژن مورد نیاز بیولوژیکی (bod5)، سختی کل (th) و میزان کلیفرم‌های گوارشی در نمونه‌های آب‌های آلوده مورد ارزیابی قرار گرفت. استفاده از این‌گونه مواد در دماهای بالا در حدود 40 درجه سلسیوس، زمان ماند بیشتر از یک ساعت و ph برابر 6 بیشترین تاثیر را در کاهش میزان بار آلودگی میکربی و bod5 داشته ولی بر میزان سختی کل هیچ‌گونه اثری نگذاشته است. این امر حاکی از آن است که کارایی این گونه مواد منعقدکننده نانو در شرایط دمای بالا و ph زیر حالت خنثی، بیشترین تاثیر خود را در کاهش میزان بار آلودگی میکربی دارد و استفاده از این مواد می‌تواند از مصرف بیش از حد سایر مواد متداول منعقدکننده و مواد گندزدا در تصفیه‌خانه‌های آب جلوگیری نموده و در سالم‌سازی آب آشامیدنی به‌کار رود و تا حد بسیار زیادی در جهت بهبود و بهینه‌سازی سیستم تصفیه مناسب آب‌های آلوده برای آشامیدن با توجه به محدودیت منابع آبی در جهان و ایران مورد استفاده قرار گیرد.

Effect of Nanocoagulants on Reducing Microbial Contamination in Drinking Water (A Case Study)

A growing interest has been recently shown to the application of modern technologies, especially nanotechnologies, as a management approach to alleviating the adverse effects of environmental pollutants. One area that may most benefit from these new technologies is the water resources management. The present study was designed to evaluate the effectiveness of nanocoagulants in reducing the microbial load of drinking water. For the purposes of this study, the drinking water supply of the City of Ilam was chosen for a case study and its parameters of biological oxygen demand (BOD), total hardness (TH), and fecal coliforms were determined. It was found that application of nanocoagulants at temperatures as high as 40 oC, over a detention time of more than one hour, and at pH = 6 yielded the highest efficiency in removing the microbial load and BOD5, but it had no effect on TH removal. Based on the results obtained, it may be claimed that nanocoagulants may serve as a good alternative to common coagulants and disinfectants in treating drinking water while they can also improve and optimize water treatment processes.