پیامد هوموسی شدن کاه گندم و توانایی ریزجانداران آن بر جذب زیستی سرب از یک آب آلوده

یکی از روش‌هایی که برای جداسازی فلزهای سنگین از زیستگاه‌های آبی استفاده می‌شود، جذب زیستی است. هدف این پژوهش، ارزیابی پیامد هوموسی شدن و توانایی ریزجانداران کاه ‌گندم در جذب و نگهداری سرب از محیط‌های آبی بود. برای دستیابی به این هدف، کاه گندم در دمای آزمایشگاه و رطوبت 70 درصد برای هوموسی شدن نگهداری شد و در هر یک از روزهای 1، 20 و 60 ، نمونه‌هایی از آن برداشت شد و برخی از ویژگی‌های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی آن‌ها بررسی شد. سپس دو زیر نمونه سترون و ناسترون از آن آماده شد و همدماهای جذب سرب بر هر یک از مانده‌های نمونه‌برداری شده سترون و ناسترون با کاربرد غلظت‌های گوناگونی از سرب در محلول 001/0 نرمال نیترات سدیم در ph برابر 6 بررسی شد. از میان همدماهای جذب لانگمیر، فروندلیچ و تمکین تنها مدل تمکین بر داده‌های جذب سرب خوب برازش نشد. بیشترین گنجایش جذب سرب 36/63 و 41/108 میلی‌گرم بر گرم به‌ترتیب در نمونه کاه گندم تازه سترون شده و کاه گندم هوموسی شده ناسترون براورد شد. درصد جذب سرب در بالاترین غلظت به‌کار رفته آن در نمونه‌های ناسترون کاه گندم در روزهای انکوباسیون 1، 20 و 60 به‌ترتیب برابر 21/32، 43 و 96/60 درصد بود. با پیشرفت هوموسی شدن کاه گندم ضریب‌های kl ، n و kf نیز افزایش یافت. همه فراسنجه‌های جذب سرب در کاه گندم ناسترون به اندازه چشمگیری بیشتر از نمونه‌های سترون شده بود و این نشان می‌دهد که ریزجانداران کاه توانایی بالایی در جذب سرب از محیط آبی دارند.