ارزیابی راهکارهای اصلاح شبکه زهکشی آب‌های سطحی شهری بر اساس معیارهای مبتنی بر ریسک

اصلاح مناسب شبکه‌های موجود زهکشی آب‌های سطحی شهری سبب کاهش ریسک آب گرفتگی و حمل بار آلودگی توسط سیلاب می‌شود. بنابراین اتخاذ راهکارهای اصلاح سازگار با توسعه پایدار شهری نیازمند تحلیل ریسک‌های موجود کمی و کیفی آب در سیلاب شهری است. در این مقاله سه راهکار اصلاح این شبکه‌ها شامل یک راهکار سنتی (افزایش ابعاد کانال) و دو راهکار نوین (جوی باغچه و سیستم‌های ماند بیولوژیکی)، با استفاده از سه معیار شامل ریسک آب‌گرفتگی نقاط مختلف شبکه و ریسک آلاینده‌های سیلاب و هزینه اقتصادی بازسازی شبکه ارزیابی شدند. در نهایت این راهکارها با استفاده از روش تحلیل تصمیم‌گیری چند معیاره اولویت بندی ‌شدند. روش پیشنهادی برای مطالعه موردی سیستم زهکشی آب‌های سطحی شهر گلستان در استان تهران که مدل شبیه‌سازی هیدرولوژیکی و هیدرولیکی آن با استفاده از نرم‌افزار swmm ساخته شده است، تشریح ‌شد. نتایج نشان می‌دهد که سیستم جوی‌باغچه می‌تواند به‌عنوان بهترین راهکار با هزینه تقریبی 20 میلیارد ریال معرفی شود که قادر به کاهش 59 درصدی ریسک کمی سیلاب (آب گرفتگی) و 26 درصدی ریسک کیفی (آلاینده‌ها) نسبت به شرایط موجود است.