مدل محاسب آنلاین شیرابه برای اماکن دفن زباله‌های شهری در استان مازندران (مطالعه موردی: مرکز دپوی زباله‌های بابل)

از مهم‌ترین مشکلات محیط‌ زیستی در محل‌های دپو و دفن زباله‌های شهری در ایران، تولید شیرابه و مدیریت آن است. شیرابه حاوی انواع ترکیبات سمّی، فلزات سنگین و آلاینده‌های آلی و میکربی بوده و عدم‌کنترل و ورود آن به آبهای سطحی و زیرزمینی و خاک،‌ می‌تواند خطرات زیادی برای سلامت انسان و اکوسیستم‌های طبیعی به همراه داشته باشد. در استان مازندران طی دهه‌های گذشته دپو و دفن غیربهداشتی زباله در عرصه‌های طبیعی، باعث زوال آسیب‌پذیر منطقه شده و این موضوع مشکلات بهداشتی، اجتماعی و امنیتی بسیاری را به دنبال داشته است. باتوجه ‌به بارش فراوان باران و برف در منطقه و عدم پوشش مناسب مراکز دپو زباله، این مراکز به منابع بزرگ تولید شیرابه تبدیل شده‌اند. به‌منظور کاهش پیامدهای محیط‌ زیستی مراکز امحای زباله، در سال‌های اخیر فعالیت‌های زیادی نیز برای توسعه سیستم‌های جمع‌آوری شیرابه و تصفیه آن انجام‌ شده که بر اساس برآوردهای کلی از حجم شیرابه تولیدی استوار بوده است. در نتیجه، نیاز به یک مدل مشخص برای محاسبه میزان شیرابه تولیدی بیش از هر زمانی احساس می‌شود. هدف از این پژوهش، ارائه یک مدل کامپیوتری محاسب برای برآورد شیرابه تولیدی بر اساس مشخصات اقلیمی منطقه و کمیت و کیفیت زباله تولیدی در هر شهر بود. این مدل متفاوت از مدل help که برای محل دفن‌های مهندسی ارائه شده، برای شرایط مراکز امحای زباله در استان مازندران که ترکیبی از دپوی زباله در فضای آزاد و پوشش زباله با خاک محلی است، توسعه داده شده است. در این پژوهش از روش‌های هیدرولوژیکی مبتنی بر موازنه جرمی آب در محل برای برآورد حجم شیرابه تولیدی استفاده شد. در این پژوهش به‌عنوان نمونه، میزان شیرابه تولیدی برای مرکز دفن زباله‌های شهر بابل واقع در منطقه انجیلسی برآورد شد. با توجه به اطلاعات در دسترس، کمترین و بیشترین میزان شیرابه تولیدی به‌ترتیب برای ماه‌های گرم و خشک سال (خرداد و تیر) در حدود 63.39 مترمکعب در روز و برای ماه‌های مرطوب و بارانی (مهر) به میزان 260.07 مترمکعب در روز برآورد شد.

an online calculating model for leachate production in mazandaran’s waste landfills; (case study: babol municipal waste landfill)

leachate production and management is a challenging environmental issue in municipal landfills and depots in iran. leachate contains toxic materials, heavy metals, and organic and microbial pollutants on a significant scale. its uncontrolled entrance into the surface, groundwater, and soils can also substantially inverse impacts on human health and natural habitats. in mazandaran province, during the last decades, depots and landfilling of municipal and industrial waste have led to environmental degradation in its eco-sensitive natural zones and brought a series of health, social, and security challenges to the region. due to the region’s high precipitation rate and landfills with no cover, these places practically convert into an extensive resource for leachate production. to diminish the environmental impacts, a lot of work has been done in recent years to develop a sort of leakage gathering system and treatment plants in these landfills, based primarily on an overall estimation. in this study, a calculating computer model has been developed for leakage production based on regional climate conditions and the characteristics of municipal waste. this model is different from the help model, which is commonly used for sanitary landfills and is specifically developed for the waste depots of the mazandaran province. in this model, hydrological methods, which are based on the water balance in the landfill sites, were used for the calculation. the developed model was uploaded as an online service for public use. by referring to the internet address provided, the developed model in the landfill part and the leachate section, the amount of produced leachate for the landfill site of mazandaran province can be calculated. also, the leachate volume of the babol anjilsi landfill has been calculated as a case study. as a result of this study, the lowest and highest amount of the production leachate for hot and dry months of the year (june and july) and for wet and rainy months (october) was about 63.39 and 260.07 cubic meters per day, respectively.