تاثیر بازچرخانی برکیفیت شیرابه و نرخ تولید بیوگاز در اماکن دفن زباله

این پژوهش مطالعه‌ای بر تاثیر بازچرخانی بر روی آلاینده‌های شیرابه و تولید بیوگاز در سلول دفن در غرب استان تهران بود. بازچرخانی به‌عنوان روشی موثر در کاهش آلاینده‌های شیرابه و افزایش تولید بیوگاز مطرح است. در این پژوهش یک ترانشه با ابعاد 2.5*3*3 متر حفر و یک لوله برای برداشت شیرابه در یکی از اضلاع آن جانمایی شد. پارامترهای اندازه‌گیری شده شامل cod، bod، کدورت، tss، آمونیوم، فسفات، مس، آهن، کادمیم، سرب و روی بود. به‌منظور ارزیابی تولید بیوگاز، میزان تولید گازهای ch4، h2s و so2 در چندین مرحله سنجش شد. در ابتدا تولید بیوگاز تولیدی در ترانشه در 7 تکرار سنجش شد. بازچرخانی شیرابه در نسبت‌های 20:1، 10:1، 5:1 و 40:1 انجام شد. مقایسه نتایج نشان داد که در نسبت 20:1 بیشترین کاهش در میزان آلاینده‌های شیرابه اتفاق می‌افتد. در این نسبت بیشترین میزان تولید گازهای ch4، h2s و so2 به‌ترتیب 50127، 21.12 و ppm0.23 به‌دست آمد. در نسبت 20:1 کاهش در میزان cod، bod، آمونیوم، فسفات، tss و کدورت به‌ترتیب برابر 1650 (26 درصد)، 889 (20 درصد)، 1650 (26 درصد)، 10 (23 درصد)، 63 میلی‌گرم بر لیتر (11 درصد) و ntu 11.2 (23 درصد) به‌دست آمد. اگرچه تاثیر بازچرخانی در کاهش آلاینده‌ها به‌خصوص آلاینده‌های آلی مطلوب بود، تصفیه تکمیلی برای مصارف ثانویه پساب موردنیاز بود.

Effect of Recirculation on Leachate Quality and Biogas Production Rate in Landfills

The present study investigates the effects of recirculation on the leachate pollutions and biogas production in a waste processing in the west of Tehran province, Iran. Recirculation is considered as an effective way in leachate pollutants reduction and biogas production rate increase. For this purpose, a trench with a size of 3*3*2.5 m was dug, and one pipe was applied for sampling.  Parameters were examined, including the chemical oxygen demand, biochemical oxygen demand, turbidity, total suspended solids, ammonium, phosphate, copper, iron, cadmium, lead, and zinc. To evaluate the production of gases, the periodical measurements of CH4, H2S, and SO2 were performed. Moreover, biogas production in the trench was measured in seven repetitions. Then, leachate recirculation in the landfill was performed at the leachate volume ratio of 20:1, 10:1, 5:1, and 40:1. Comparison of the results indicated that the recirculation volume ratio of 1:20 maximized the reduction of pollutants. At this volume ratio, the maximum productions of CH4, H2S, and SO2 were obtained to be 50127 ppm, 21.12 ppm, and 0.23 ppm, respectively. The recirculation at the ratio of 20:1 reduced COD, BOD, ammonium, phosphate, TSS, and turbidity by 1650 mg/L (26%), 889 mg/L (20%), 1650 mg/L (26%), 10 mg/L (23%), 63 mg/L (11%), and 11.2 NTU (23%), respectively. Although the effects of recirculation on the reduction of pollutants, particularly organic ones, were found to be satisfactory, complementary treatment is required for the secondary utilization of wastewater.