>
Fa   |   Ar   |   En
   ساخت و بررسی پایایی نسخه فارسی آزمون اعداد دایکوتیک منفرد در دانش‎آموزان پسر 7 تا 9 ساله  
   
نویسنده رجب‏پور الهام ,حاجی ابوالحسن فهیمه ,طاهایی سید علی‏اکبر ,جلایی شهره
منبع auditory and vestibular research - 1393 - دوره : 23 - شماره : 5 - صفحه:68 -77
چکیده    زمینه و هدف: اگرچه آزمون اعداد دایکوتیک دوتایی برای بررسی سیستم پردازش شنوایی مرکزی افراد بزرگسال مناسب است اما آزمون اعداد دایکوتیک منفرد به‏دلیل سادگی برای کودکان مناسب‏تر است. این پژوهش با هدف ساخت آزمون حاضر به زبان فارسی و یافتن مقادیر هنجار مقدماتی آن در کودکان انجام شد.روش بررسی: نسخه فارسی آزمون حاضر از 3 لیست 25 عددی مختلف برای ارزیابی در هریک از مراحل یادآوری آزاد، پاسخ‏دهی هدایت شده به گوش راست و پاسخ‏دهی هدایت شده به گوش چپ تشکیل شده است. اعداد هر لیست به‎صورت دایکوتیک روی لوح فشرده ضبط شدند. مطالعه مقطعی حاضر روی 126 پسر 7 تا 9 سال انجام شد. پایایی آزمون با تکرار ارزیابی‏ها در 29 نفر از نمونه‏ها، دو تا چهار هفته پس از انجام آزمون اولیه مورد بررسی قرار گرفت.یافته‎ها: میانگین امتیازهای گوش راست و گوش چپ به‏ترتیب از حدود 79/95 و 69/89 درصد در هفت سالگی به حدود 59/98 و 29/96 درصد در هشت سالگی افزایش یافت و میانگین میزان برتری گوش راست از حدود 13/6 درصد در هفت سالگی به حدود دو درصد در هشت سالگی کاهش یافت(p=0/001). تفاوت محسوسی بین امتیازهای حاصل از دو مرحله یادآوری آزاد و پاسخ‏دهی هدایت شده مشاهده نشد(p > 0/05). ثبات بالایی بین نتایج حاصل از آزمون اولیه و آزمون مجدد دیده شد(p > 0/05).نتیجه‏گیری: نسخه فارسی آزمون حاضر از پایایی مطلوبی برای ارزیابی پسران 7 تا 9 ساله برخوردار است و می‏تواند برای بررسی تلفیق دوگوشی در دانش‏آموزان پسری که در این محدوده سنی قرار می‏گیرند استفاده شود.
کلیدواژه آزمون اعداد دایکوتیک ,پردازش شنوایی مرکزی ,کودکان ,برتری گوشی
آدرس دانشگاه علوم پزشکی تهران, گروه شنوایی‏شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, گروه شنوایی‏شناسی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی ایران, گروه شنوایی‏شناسی، دانشکده علوم توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران, ایران, دانشگاه علوم پزشکی تهران, آمار زیستی، دانشکده توانبخشی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، ایران, ایران
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved