تاثیر روش درمانی آواز آهنگین بر فرکانس پایه و شدت گفتار کودکان اوتیستیک فارسی‏زبان

زمینه و هدف: اوتیسم، یکی از بیماری‏های طیف اختلال نافذ رشد است که شامل نقایص متعدد گفتاری از جمله مشکلات نوایی و کاربردشناختی می‏باشد. روش گفتاردرمانی آواز آهنگین با اقتباس از مدل albert و همکاران در سال 1973، روش توانبخشی گفتار براساس عناصر نوایی زبان است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر این روش بر نوای گفتار کودکان اوتیستیک فارسی‏زبان است.روش‏ بررسی: ابتدا یک مدل کاربردی و آسان توسط محققان برای آواز آهنگین براساس زبان فارسی، طراحی و پس از مطالعه آزمایشی یک ماهه موفقیت‏آمیز روی یک پسر اوتیستیک ده ساله، ‏تعداد 13 کودک اوتیستیک پسر 10-7 ساله فارسی‏زبان از مرکز اوتیسم اصفهان انتخاب شدند. اطلاعات زمینه‏ای توسط پرسش‏نامه از والدین ‏گردآوری شد و برای ارزیابی، شاخص‏های آکوستیکی شدت و فرکانس ‏پایه واکه‏های گفتار و جملات خبری و پرسشی، با استفاده از نرم‏افزار آواشناسی praat 5.3 مورد بررسی قرار گرفتند. همه شاخص‏ها دو بار در پیش‏آزمون و ‏پس‏آزمون، بعد از اجرای 48 جلسه آواز آهنگین به‏مدت چهار ماه بررسی شدند. سپس داده‏ها با نرم‏افزار spss مورد تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته‏ها: شدت صوت در جملات خبری و پرسشی و همه واکه‏های فارسی پس از اجرای روش آواز آهنگین به‏صورت معنی‏داری افزایش یافت. فرکانس پایه در جملات خبری و پرسشی و همه واکه‏های فارسی به‏جز /?/ و /a/ به‏صورت معنی‏داری افزایش یافت(p < 0/05).نتیجه‏گیری: نتایج تحقیقات قبلی مبنی بر اختلالات نوای گفتار در کودکان اوتیستیک در این پژوهش نیز به اثبات رسید و ضمناً تاثیر مثبت روش آواز آهنگین بر مشخصات نوایی آواهای گفتاری و آهنگ جملات کودکان اوتیستیک مشخص شد.