مقایسه مقدماتی پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی در افراد با شنوایی هنجار و افراد کم‏شنوا

زمینه و هدف: پاسخ پایدار شنوایی روشی نوین برای تخمین آستانه شنوایی به‏ویژه در جمعیت سخت‏آزمون است. اطلاعات کمی در خصوص آستانه پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی به‎ویژه در افراد کم‎شنوا وجود دارد. هدف پژوهش حاضر، تعیین و مقایسه پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی در افراد با شنوایی هنجار و مبتلا ‎به کاهش شنوایی حسی بود.روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر روی 10 فرد با شنوایی هنجار و 10 فرد مبتلا ‎به کاهش شنوایی حسی در محدوده سنی 30-15 سال، انجام شد. پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری تن خالص در پاسخ ‏به محرک راه استخوانی در فرکانس‎های 500 و 2000 هرتز در هر دو گروه ثبت شد.یافته‎ها: در هر دو گروه بین آستانه ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی اختلاف معنی‏دار آماری وجود نداشت. تفاوت بین آستانه رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی هم در افراد با شنوایی هنجار، هم در مبتلایان به کاهش شنوایی حسی، در فرکانس 500 هرتز بیشتر از 2000 هرتز بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‎دار بود (به‎ترتیب 033/0=p و 017/0=p). مقایسه تفاوت بین ادیومتری تن خالص و پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی بین دو گروه اختلاف معنی‎دار آماری نشان‎داد(001/0=p).نتیجه‎گیری: در هر دو گروه مورد مطالعه، اختلاف بین آستانه پاسخ پایدار شنوایی و ادیومتری راه استخوانی از ‎نظر آماری معنی‎دار نبود پاسخ پایدار شنوایی راه استخوانی با افزایش افت شنوایی و افزایش فرکانس، به آستانه رفتاری نزدیک‏تر می‎شود.