مقایسه بهره کارکردی سمعک با بهبود آستانه‏های شنوایی در پاسخ پایدار شنوایی در افراد کم‏شنوا

زمینه و هدف: بهترین روش ارزیابی شنوایی، ادیومتری رفتاری است. در افرادی که قادر به همکاری در ارزیابی رفتاری نیستند، آستانه‏های شنوایی براساس پاسخ‏های برانگیخته شنوایی تخمین زده می‏شود. از آنجا که تصمیم‏گیری‏ها و اقدامات توانبخشی براساس آستانه‏های رفتاری انجام می‏شود باید میزان تفاوت آستانه پاسخ‏های برانگیخته با آستانه‏های رفتاری مشخص شود. هدف این بررسی تعیین میزان تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی، تفاوت آستانه پاسخ پایدار شنوایی با سمعک و بدون سمعک در بزرگسالان کم‏شنوا بود.روش بررسی: این مطالعه به روش نیمه‏تجربی‏ـ‏مقایسه‏ای در 26 فرد 14 تا 55 ساله با کم‏شنوایی متوسط تا شدید انجام شد. ابتدا آزمون‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی بدون سمعک و سپس با سمعک انجام شد. در پایان بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی و همچنین آستانه‏های رفتاری و پاسخ پایدار شنوایی با آزمون t زوجی و همبستگی مقایسه شدند.یافته‏ها: میانگین تفاوت رفتاری‏ـ‏پاسخ پایدار شنوایی در آستانه‏گیری بدون سمعک 19/6، با سمعک 33/4 و تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی 43/2 دسی‏بل بود. بین بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار در هیچ‏یک از فرکانس‏ها تفاوت معنی‏دار وجود نداشت(p > 0/05).نتیجه‏گیری: تفاوت بهره کارکردی و بهره پاسخ پایدار شنوایی کمتر از تفاوت آستانه رفتاری و آستانه پاسخ پایدار شنوایی است و در فرکانس‏های مختلف، تغییرپذیری کمتری دارد. بنابراین شاید بهتر باشد به جای استفاده از آستانه‏های پاسخ پایدار برای تنظیم سمعک افراد سخت‏آزمون، از بهره پاسخ پایدار استفاده شود.