بررسی وضوح اکوستیکی واکه‏های افراشته و افتاده در مردان عادی و مبتلا به پارکینسون

زمینه و هدف: بیماری پارکینسون نوعی از اختلال پیش‏رونده عصب‏شناختی است که به سبب کاهش قابل توجه ترشح دوپامین در مغز ایجاد می‏شود. اصلی‏ترین و شایع‏ترین علامت اختلال گفتاری در پارکینسون که از نوع دیزآرتری است، کاهش وضوح گفتار است. نظر به این که کاهش وضوح گفتار به نوعی بازگوکننده آسیب به جنبه‏های اکوستیک است، پژوهشگران اخیراً به مطالعه رابطه بین این دو پرداخته‏اند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اکوستیکی واکه‏های گفتار افراد مبتلا به پارکینسون و عادی انجام شده است.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی و به‏صورت مقطعی انجام شده است. در این بررسی نمونه صدای 18 مرد مبتلا به پارکینسون و 18 مرد عادی در محیط بدون صدا جمع‏آوری و با استفاده از نرم‏افزار praat تجزیه و تحلیل شد. برای بررسی تفاوت میان داده‏ها آزمون‏های t مستقل و من‏ویتنی مورد استفاده قرار گرفت.یافته‏ها: متغیرهای مورد بررسی در دو گروه مورد مطالعه تفاوت‏های معنی‏دار نشان دادند. در واکه‏های افتاده f1-f0 بیماران نسبت به افراد عادی کاهش معنی‏دار نشان داد(p < 0/001) همچنین در واکه‏های افراشته f2-f1 بیماران نسبت به افراد عادی کاهش معنی‏دار نشان داد(p < 0/05).نتیجه‏گیری: نتایج حاکی از اثر پارکینسون بر ویژگی‏های اکوستیک گفتار این افراد است و با استفاده از رویکرد اکوستیکی به‏طور دقیق می‏توان این تفاوت‏ها را سنجید و کاهش وضوح گفتار را اندازه‏گیری کرد.