رابطه بین عادت‏های دهانی، وضعیت دهان و تولید نوک زبانی در کودکان مهدکودک‏های شهر تهران

زمینه و هدف: عادت‏های دهانی می‏توانند اثرات زیان‏باری بر وضعیت دهان و گفتاری کودک داشته باشند که گاه غیرقابل برگشت و دایمی است. از این رو در مطالعه حاضر ارتباط بین عادت‏های دهانی با تولید نوک زبانی و وضعیت دهان در کودکان مهدکودکها ی شهر تهران بررسی شد. روش بررسی: نمونه‏های مورد مطالعه 400 کودک پسر و دختر 72-24 ماهه فارسی زبان از 16 مهد کودک شهر تهران با نمونه‏گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. مکیدن انگشت ، استفاده از شیشه شیر و استفاده از پستانک در کودکان مورد بررسی قرار گرفت .گردآوری اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‏نامه، بسته مهارت‏های دهانی کودکان و تولید گفتار صورت گرفت. یافته‏ها: از 400 کودک مورد مطالعه 68 نفر از هر دو جنس مبتلا به عادت‏های دهانی بودند. از بین آنها 9/52 درصد به مکیدن انگشت ، 2/38 درصد به استفاده از شیشه شیر، 3/7 درصد به مکیدن انگشت همراه با استفاده از شیشه شیر و 4/1 درصد به پستانک عادت داشتند. بین مکیدن انگشت ، بی‏نظمی دندانی و شکل سخت کام ارتباط مستقیم معنی‏داری وجود داشت که به ترتیب (r=0/4, p < 0/001) و (r=0/39, p < 0/001) بود. بین استفاده از شیشه شیر و بی‏نظمی دندانی ارتباط مستقیم معنی‏داری وجود داشت (r=0/25, p < 0/001). همچنین بین مکیدن انگشت و وجود تولید نوک زبانی ارتباط مستقیم معنی‏داری به‏دست آمد (r=0/37, p < 0/001). تفاوتی بین دو جنس در موارد فوق مشاهده نشد.نتیجه‏گیری: نتایج این مطالعه نشان می‏دهد که عادت‏های دهانی ممکن است تغییرات ساختاری در وضعیت اندامهای دهانی و در نتیجه تولید گفتار ایجاد کنند.