بررسی رابطه بین میزان افت شنوایی و توانایی استریوگنوز دهانی در کودکان کم‏شنوا و بهنجار 5 ساله

زمینه و هدف: استریوگنوز دهانی توانایی شناسایی اشیا و جایگاه آنها در دهان است و در تولید صداهای گفتاری، ایفای نقش می‏کند. از آنجا که کودکان کم‏شنوا دارای مشکلات تولیدی هستند. از این رو پژوهش حاضر توانایی استریوگنوز دهانی کودکان پنج ساله کم‏شنوا با درجات متفاوت افت شنوایی را با کودکان گروه بهنجار مورد مقایسه قرار داد.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی، و به‏صورت غیرمداخله‏ای انجام شد. 40 کودک پنج ساله (30 کودک کم‏شنوا و 10کودک بهنجار) انتخاب شدند. این کودکان با استفاده از آزمون تشخیص شکل از لحاظ توانایی استریوگنوز دهانی مورد مقایسه قرار گرفتند. برای تحلیل از آزمون من‏ویتنی استفاده شد.یافته‏ها: میانگین پاسخ‏های درست آزمودنی‏ها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروه‏های بهنجار و کم‏شنوای شدید با 01/0=p و در گروه‏های بهنجار و کم‏شنوای عمیق با 05/0=p، دارای تفاوت معنی‏دار بود. بین میانگین پاسخ‏های درست آزمودنی‏ها در توانایی استریوگنوز دهانی در گروه‏های کم‏شنوا در مقایسه با یکدیگر تفاوت معنی‏دار وجود نداشت. همچنین میانگین زمان تشخیص درست آزمودنی‏ها به اشکال در گروه‏های بهنجار و تمامی گروه‏های کم‏شنوا، تفاوت معنی‏دار مشاهده نشد.نتیجه‏گیری: یافته‏های پژوهش نشان می‏دهد که کودکان کم‏شنوا در مقایسه با کودکان بهنجار استریوگنوز دهانی مناسبی ندارند که این بدعملکردی می‏تواند عامل مشارکت‏کننده در اختلالات تولیدی به علت ارسال نامناسب بازخورد حس عمقی در این کودکان باشد.