بررسی جنبه معناشناسی زبان در دانش‏آموزان عادی، کم‏شنوای تلفیقی و باغچه‏بان

زمینه و هدف: کودکان کم‏شنوای شدید و عمیق در برقراری ارتباط با دیگران و تحصیل در مدرسه با مشکل روبه‏رو می‏شوند. در سال‏های اخیر توجه زیادی به بحث تلفیق این کودکان در مدارس عادی شده است. بنابراین دیدگاه، درک مترادف‏ها و متضادها به‏عنوان یکی از مقوله‏های معناشناسی زبان مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 75 دانش‌آموز پایه پنجم ابتدایی شهر تهران در سه گروه 25 نفری عادی، کم‏شنوای تلفیقی و باغچه‏بان مورد مطالعه قرار گرفتند. در جمع‏آوری داده‏ها از آزمون نوشتاری محقق‏ساخته استفاده شد تا احتمال خطا در دریافت واژه‏ها حذف شود. آزمودنی‏ها می‏بایست مترادف یا متضاد واژه مورد نظر را می‏نوشتند.یافته‌ها: در هر دو آزمون به کار رفته در این پژوهش، امتیازهای گروه عادی از گروه کم‏شنوا، و گروه کم‏شنوای تلفیقی از دانش‏آموزان مدارس باغچه‏بان بالاتر بود(05/0 > p). توانایی هر سه گروه دانش‌آموز در درک واژه‏های متضاد به‏طور معنی‏داری بالاتر از درک واژه‏های مترادف بود(001/0p=). سرعت پردازش در گروه عادی از دو گروه کم‏شنوا به‏طور معنی‏داری بالاتر بود(001/0p=).نتیجه‌گیری: به نظر می‏رسد فراگیری این دو مقوله معناشناختی همچون سایر مهارت‏های زبانی تحت تاثیر سلامت شنوایی است. اختلاف بین دو گروه دانش‏آموز کم‏شنوا بیانگر این موضوع است که غنی بودن محیط آموزشی از محرک‏های کلامی و تعامل با کودکان عادی بر رشد جنبه معناشناسی زبان در دانش‏آموزان کم‏شنوا تاثیرگذار است.