تاثیر رفلکس آکوستیک بر ثبت مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی گذرا

زمینه و هدف: آزمون مهار دگرطرفی گسیل‏های صوتی گوش سیستم وابران شنوایی را ارزیابی می‏کند. در این آزمون رفلکس آکوستیک یک عامل مداخله‌گر مهم محسوب می‏شود. امروزه کاربرد این آزمون به‏ویژه در کودکان مشکوک به اختلال پردازش شنوایی مرکزی رو به افزایش است بنابراین باید میزان تاثیر این عامل مداخله‌گر بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گوش روشن باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر فعال شدن رفلکس آکوستیک بر مهار دگرطرفی گسیل‌های صوتی گذرای گوش بود.روش بررسی: این بررسی روی 39 فرد هنجار 18 تا 26 ساله با میانگین سنی 17/22 و انحراف معیار 34/2 از هر دو جنس صورت گرفت. در این پژوهش، از آزمون تعیین میزان کاهش بین گوشی، رفلکس آکوستیک، گسیل‌های صوتی گذرای گوش و مهار دگرطرفی آنها استفاده شد.یافته‌ها: دامنه گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار در مردان به صورت معنی‏داری بیشتر بود(p=0/01). حداکثر میزان مهار قبل از فعالیت رفلکس در 2000 تا 3000 هرتز بود و با فعال شدن آن ضمن افزایش قابل توجه در تمامی باندهای فرکانسی(p=0/01)، حداکثر مهار در 500 تا 1000 هرتز رخ داد.نتیجه‏گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر دامنه گسیل‌های صوتی گذرای گوش در زنان و میزان مهار دگرطرفی در مردان بزرگ‌تر بود. با ارایه مهارکننده دگرطرفی در سطوح شدت مختلف، مهار دگرطرفی گسیل‌ها همواره رخ می‌داد. افزایش شدت مهارکننده دگرطرفی باعث افزایش میزان مهار دگرطرفی می‌شد. با فعال شدن رفلکس عضله رکابی، میزان مهار به‏صورت معنی‏داری افزایش یافته و باند رخداد حداکثر مهار به فرکانس‌های پایین‌تر تغییر می‌کرد.