اثر نرخ بارگذاری آلی بر پارامترهای راهبری و ظرفیت بیوفیلتراسیون تولوئن و زایلین از جریان گازهای آلوده ی صنایع نفت و پتروشیمی

در دهه های اخیر،روش های زیست شناختی به عنوان گزینه ی جدیدی برای تصفیه ی جریان گازهای آلوده ی حاوی ترکیبات آلی فرار (voc) مطرح شده اند. در این مطالعه ی آزمایشگاهی، اثر نرخ بارگذاری آلی بر کارایی سیستم بیوفیلتراسیون (زیست پالاش) به صورت جداگانه در پالایش تولوئن و زایلین مورد بررسی قرار گرفت. بستر مورد استفاده مخلوطی از کمپوست مواد زائد جامد شهری و تراشه ی چوب به نسبت حجمی 80 به 20 و با تخلخل 54% بود که به مدت یک هفته با افزودن مواد مغذی، و مرطوب نگه داشتن آن آماده سازی و سپس در داخل واکنشگر (راکتور) قرار داده شد. در دوره های راه اندازی و سازگارسازی، با حفظ دمای واکنشگر در محدوده ی c^ْ2+-30 ، گاز آلوده حاوی تولوئن یا زایلین به ترتیب در غلظت های 70 و ppm 20 به سیستم وارد شد. در این مرحله، با افزایش غلظت ورودی آلاینده ها، رشد ریزاندامگان باعث گرفتگی بستر و ایجاد افت فشار بیش از حد شد، که این مشکل با زیر و رو کردن محتویات بستر برطرف شد. پس از مرحله ی سازگاری اولیه، با ثابت نگه داشتن زمان ماند در 60 ثانیه و دامنه ی رطوبت در 60-70%، بازگذاری افزایش داده شد. براساس نتایج حاصله، با توجه به عدم اشباع ظرفیت حذف، بارگذاری های 110 و ^1-h و ^3-gm150 برای تولوئن و زایلین قابل اعمال است. در عین حال با توجه به ملاحظات حفظ محدوده ی افت فشار در زیر pa/m 1000 برای راهبردی بهینه، نرخ بارگذاری 8+-78 و ^1-h^3-gm 14+-80 برای تولوئن و زایلین به دست آمد. ظرفیت حذف پایدار بیوفیلتر در این شرایط برای تولوئن و زایلین به ترتیب 4+-73 و ^1-h^3-gm 14+-73 و کارایی حذف 6+-94% و 8+-91% است.