اثر تمرین هوازی با شدت متوسط و یک دوره بی‌تمرینی بر ریزساختارها و استحکام استخوان فمور در موش‌های اووفورکتومی‌شده

زمینه و هدف: تمرین‌های ورزشی قادر هستند تا چگالی استخوان را افزایش دهند، اما اثر ترک ورزش و بی‌تمرینی بر پوکی استخوان در افراد فعالی که به صورت منظم به ورزش می‌پرداختند، هنوز به درستی شناخته نشده است. هدف این مطالعه بررسی اثر تمرین دویدن روی نوارگردان به همراه یک دوره بی‌تمرینی بر پوکی استخوان در موش‌های اووفورکتومی ‌شده بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 50 سر موش ماده به طور تصادفی در گروه‌های کنترل؛ تجربی 1(موش‌های اووفورکتومی‌ شده به مدت 12 هفته)؛ تجربی 2(موش‌های اووفورکتومی‌شده به مدت 22هفته)؛ تجربی 3(موش‌های اووفورکتومی ‌شده تحت تمرین دویدن روی نوارگردان) و تجربی4 (موش‌های اووفورکتومی‌ شده تحت تمرین دویدن روی نوار گردان به همراه یک دوره بی‌تمرینی) تقسیم شدند. موش‌های گروه کنترل در ابتدا قربانی شدند. گروه تجربی 3 و 4 به مدت 10 هفته به تمرین پرداختند. بعد از دوره تمرین، موش‌های گروه تجربی 1 و3 قربانی شدند در حالی که موش‌های گروه تجربی 2 و4 به مدت 10 هفته تحت شرایط بی‌تمرینی قرار گرفتند. برنامه ی تمرینی شامل دویدن بر نوارگردان (3 بار در هفته به مدت 10 هفته)بود. مدت تمرین از 10 دقیقه در هفته اول آغاز و به 64 دقیقه در هفته دهم رسید. در پایان تمامی ‌موش‌ها قربانی شدند و استخوان های فمور برای بررسی ریز ساختارهای بافت استخوان (ضخامت استخوان های کورتیکال، ترابکولار وفواصل بین ترابکولاها) و استحکام استخوان فمور برداشته شد. پس از بررسی همسانی واریانس ها با استفاده از آزمون شاپیروویلک، از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی شفه برای مقایسه گروه‌ها استفاده گردید. سطح 05/0≥ pبه لحاظ آماری معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: ضخامت استخوان ترابکولار در گروه تجربی 1 و 2 نسبت به گروه کنترل کاهش یافت(05/0p<). کاهش معنی‌داری در استحکام استخوان فمور و ضخامت استخوان کورتیکال در گروه تجربی 2 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد(01/0>p). استحکام و ریزساختارهای بافت استخوان در گروه تجربی 3 نسبت به گروه تجربی1 و در گروه تجربی4 نسبت به گروه تجربی2 بهبود یافت(001/0 p<). ضخامت کورتیکال در گروه تجربی4 به صورت قابل توجهی نسبت به گروه تجربی 3 پایین‌تر بود(025/0p<). نتیجه‌گیری: تمرین دویدن با شدت متوسط می‌توانداثر پروفیلاکسی بر پوکی استخوان داشته باشد که حتی بعد از دوره بی تمرینی نیز این اثر پایدار می‌باشد. جلوگیری از استئوپروز منجر به کاهش شکستگی های پاتولوژیک می‌گردد.