تاثیر مداخله برنامه های تمرینی استقامتی و ترکیبی (استقامتی-مقاومتی) بر تراکم توده استخوانی و استحکام مکانیکی استخوان ران رت های نر مبتلا به پوکی استخوان

زمینه و هدف: پیرامون تاثیر تمرینات همزمان هوازی و مقاومتی فزاینده بر پاسخ تشکیل بافت استخوانی برای پیشگیری و درمان پوکی استخوان اطلاعاتی در دسترس نیست. این مطالعه مداخله تمرین همزمان هوازی و مقاومتی فزاینده بر تغییرات تراکم توده استخوانی و استحکام مکانیکی استخوان ران موشهای صحرایی نر مبتلا به پوکی استخوان را بررسی می کند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ابتدا از بین40 رت نر ویستار، 8 سر رت به عنوان گروه سالم جدا شدند. سپس پوکی استخوان با تزریق صفاقی محلول20 % اتانول/ سالین (3 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) در سایر رت ها القاء گردید. تزریق در4 روز اول هفته، یک نوبت در روز و به مدت سه هفته متوالی انجام شد. رت های مبتلا به پوکی استخوان در 4 گروه پایه، تمرین استقامتی، تمرین ترکیبی و کنترل (هر گروه 8 رت) تقسیم شدند. پروتکل تمرین استقامتی شامل دویدن روی نوار گردان با شیب صفر درجه و با سرعت ثابت 12 متر در دقیقه تا حداکثر 60 دقیقه در روز بود. گروه ترکیبی، دو برنامه تمرین استقامتی و مقاومتی (4 صعود از نردبان عمودی 110 سانتیمتری در زاویه 80 درجه با وزنه های متصل به دم حیوان و رعایت اصل اضافه اضافه بار از50 % وزن حیوان در ست اول تا 100 % در ست چهارم) را انجام دادند. پس از تکمیل 12 هفته تمرینات ورزشی( 5 روز در هفته)، حیوانات کشته شده و استخوان های ران چپ خارج شده برای اندازه گیریbmd اسکن شدند و به وسیله تست خمشی سه نقطه ای برای به دست آوردن حداکثر نیروی شکست و سفتی استخوان آزمایش شدند. از آزمون t مستقل برای مقایسه گروه پایه با گروه سالم و از آنالیز واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی جهت بررسی تغییرات بین گروهی در سطح معناداری 05/0 استفاده گردید.یافته ها:  گروه ترکیبی افزایش معناداری را در bmd (000/0p=)، حداکثر نیروی شکست (000/0p=) و سفتی (000/0p=) در برابر گروه کنترل نشان داد. مداخله ورزش استقامتی موجب افزایش معناداری در حداکثر نیروی شکست (001/0p=) و سفتی (027/0p=) بدون اختلاف معناداری به لحاظ آماری درbmd (514/0p=) شد. تغییرات افزایشی در عوامل bmd (000/0p=)، حداکثر نیروی شکست (000/0p=) و سفتی (006/0p=) استخوان ران گروه تمرین ترکیبی، بطور معناداری بیشتر از گروه تمرین استقامتی بدست آمد. نتیجه گیری: ترکیبی از تمرین مقاومتی و استقامتی ممکن است یک اثر هم افزایی بر افزایش استحکام مکانیکی استخوان ران رت های نر در برابر تمرین استقامتی تنها داشته باشد.