اثرایمونوتراپیوتیک پنتوکسی فیلین بر دیابت تیپ 1 در موش و تاثیر آن بر بیان ژن peroxisome proliferator- activated receptor gamma (PPARγ)

زمینه و هدف: پنتوکسی فیلین تعدیل گر ایمنی و ضد التهاب می‌باشد. پنتوکسی فیلین تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی را مهار می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی اثرات پنتوکسی فیلین در درمان دیابت تیپ 1 در موش و تاثیر آن در بیان ژن peroxisome proliferator- activated receptor gamma (pparγ) بود.روش بررسی: بعد از القائ دیابت در در موش‌های نرنژاد خالص c57bl/6 ، موش‌ها تحت درمان با پنتوکسی فیلین به مدت 21 روز (روزانه 100میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) قرار گرفتند.سطح قند خون در روزهای 0، 7، 14 و 21 پس از ابتلا به دیابت اندازه‌گیری شد. سلول‌های طحالی از نظر میزان تولید سایتوکاین‌ها به وسیله تست الایزا مورد ارزیابی قرار گرفتند. تحقیقات بیشتر در تغییرات سیستم ایمنی در طحال به وسیله semi-quantitative rt-pcr ژن pparγ مورد آزمایش قرار گرفت. داده‌های آماری با استفاده آزمون‌های تی دانشجویی و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: درمان به وسیله پنتوکسی فیلین مانع از افزایش قند خون در موش‌های دیابتی شد. درمان با پنتوکسی فیلین به طور قابل توجهی باعث مهار تولید سایتوکاین‌های پیش التهابی il-17 و ifn-γگردید، در حالی که باعث افزایش سطح سایتوکاین ضد التهابی il- 10 و افزایش بیان ژن pparγ در طحال در مقایسه با گروه کنترل دیابتی شد(05/0p<). نتیجه‌گیری: پنتوکسی فیلین ممکن است اثر درمانی در برابر تخریب خودایمن سلول‌های بتا پانکراس در طی دیابت نوع 1 ناشی از القا به وسیله stz در موش داشته باشد.