تاثیر استرس دوران بارداری بر آستانه تشنج و تکامل هیپوکامپ فرزندان موش ها

زمینه و هدف: اثر استرس بر تغییر فعالیت سیستم عصبی ممکن است به دلیل تغییر در ساختمان دستگاه عصبی باشد. در این تحقیق، اثر استرس مادر در دوران بارداری بر ساختار هیپوکامپ و آستانه تشنج فرزندان آنها مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 30 موش‌ باردار به دو گروه تقسیم شدند. گروه استرس ندیده و گروه استرس دیده، که از روز صفر بارداری به مدت 14 روز، روزی یک ساعت استرس بی‌حرکتی را تجربه کردند. آزمایش آستانه تشنج در فرزندان به وسیله تزریق داروی پنتیلن تترازول(ptz) انجام شد. جهت بررسی تکوین هیپوکامپ، فرزندان موش‌ها به سه گروه تقسیم شدند. گروه شاهد که مادر استرس ندیده بود و فرزندان نیز ptzدریافت نکردند. گروه شم که مادر استرس ندیده، ولی فرزندانptz دریافت کرده بودند و گروه تجربی که هم مادر استرس دیده و هم فرزندان ptz دریافت کردند. پس از آزمایش تشنج، فرزندان با کلروفورم کشته شدند و مغز آنها در محلول بوئن تثبیت گردید و پس از طی مراحل پردازش بافتی، برش‌هایی به ضخامت 5 میکرومتر تهیه و با روش هماتوکسیلین‌ـ ائوزین رنگ‌آمیزی شد. ضخامت لایه های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ با استفاده از نرم‌افزار موتیک(motic) اندازه‌گیری شدند و نیز تعداد سلول‌ها در این لایه‌ها و تعداد عروق خونی در لایه‌های مولکولار و پلی‌مورفیک شمارش گردیدند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون آماری تی و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: افزایش معنی‌دار آستانه تشنج در فرزندانی که مادران آنها تحت استرس قرار گرفته بودند در مقایسه با فرزندانی که مادرانشان تحت استرس قرار نگرفته بودند دیده شد(001/0p<). هم‌چنین میانگین ضخامت لایه‌های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی نسبت به گروه شاهد افزایش معنی‌داری را نشان داد. تعداد سلول های نواحی مختلف لایه‌های پیرامیدال و گرانولار هیپوکامپ در گروه تجربی در مقایسه با گروه‌های شم و شاهد کاهش معنی‌داری را نشان داد(001/0p<).نتیجه‌گیری: استرس دوران بارداری می‌تواند سبب افزایش آستانه تشنج فرزندان و نیز اختلال در روند تکوین و ساختار هیپوکامپ آنها شود.