تغییرات آسیب القا شده به وسیله قارچ کش پروپیکونازول بر بافت بیضه و فرآیند اسپرماتوژنز و اثرات حفاظتی سلنیوم در موش صحرایی

چکیده زمینه و هدف: پروپیکونازول قارچ کشی گیاهی است که به صورت موضعی و سیستمیک برای عفونت‌های قارچی و در کشاورزی برای حفاظت و نگهداری میوه‌ها، سبزی‌جات و غلات استفاده می‌شود. هدف از مطالعه تجربی حاضر، بررسی اثر قارچ کش پروپیکونازول بر بافت بیضه و نیز اثرحفاظتی احتمالی سلنیوم مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 40 سر موش صحرایی به 10 گروه 4 تایی شامل؛ کنترل ، شم دریافت کننده حلال پروپیکونازول، آب مقطر دریافت کننده نرمال سالین و هفت گروه تجربی: 1 دوز 0/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم سلنیوم ، گروه 2، 3، 4 به ترتیب دوزهای 10 ، 50 و 75 میلی‌گرم بر کیلوگرم پروپیکونازول و گروه‌های 5 ، 6 ،7 که به ترتیب دوزهای 10 ،50 و 75 میلی‌گرم بر کیلوگرم پروپیکونازول به همراه 5/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم سلنیوم دریافت کردند. تزریق به مدت 2 هفته، یک روز در میان به صورت درون صفاقی انجام شد. بعد از تعیین سطوح سه هورمون لوتئینی کننده، محرک فولیکولی و تستوسترون، شمارش اسپرم با لام هموسیتومتر انجام شده. داده‌ها با آزمون آماری آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: اختلاف‌معنی‌داری درسطوح هورمون‌ها در گروه‌های تجربی 2 تا7 در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد، اما سلول‌های سرتولی، اسپرماتوگونی ،اسپرماتوسیت اولیه، اسپرماتید و اسپرم در گروه‌های تجربی 2 تا 7 در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشتند(05/0p<).نتیجه‌گیری: کاهش تعداد اسپرم‌های شمارش شده و سلول‌های پیش‌ساز آن بیانگر نقش اختلالی پروپیکونازول در روند تولید این سلول‌ها و عدم تاثیر حفاظتی سلنیوم بوده است.