اثرات تریتینویین بر روی سیمای بالینی و هیستوپاتولوژیک مدل موشی اسکلروز متعدد

چکیدهزمینه و هدف: با وجود پیشرفت‌هایی که در سال‌های اخیر در امر درمان بیماری اسکلروز متعدد حاصل شده است، بسیاری از بیماران کمتراز حد بهینه به درمان‌های موجود پاسخ می‌دهند. در مطالعات گذشته به اثرات ایمونومودولاتوری تریتینویین اشاره شده است. هدف این مطالعه بررسی اثرات تریتینویین بر روی سیمای بالینی و هیستوپاتولوژیک مدل موشی اسکلروز متعدد بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی بیماری آنسفالومیلیت تجربی خود ایمنی از طریق ایمن‌سازی با پپتیدmog35-55 و ادجوانت کامل فروند، در موش‌های ماده c57bl/6 القا شد. موش‌های مبتلا در دو گروه 7 تایی قرار گرفتند. 7 سر موش نیز به عنوان گروه سالم در نظر گرفته شدند. درمان با ترتینویین (25 میلی‌گرم بر کیلوگرم یک روز در میان) از زمان بروز علایم درمانگاهی در گروه درمانی (روز 12) آغاز گشت. هم‌زمان، گروه شاهد تنها حلال دارو را دریافت نمودند. علایم تا زمان کشتار موش‌ها (روز 33) روزانه ثبت گردید. بافت‌ مغز نیز به منظور ارزیابی‌های نوروپاتولوژی برداشت گردید و مقاطع تهیه شده به شیوه هماتوکسیلین ـ ایــوزیـــــن و تولوییدن بلوـ مارکی رنگ‌آمیزی شدند. داده‌ها با آزمون آماری مان ویتنی ـ یو تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: تجویز تریتینویین پس از بروز علایم بیماری به طور معنی داری موجب تخفیف بیماری گردید(05/0p < ). نتایج هیستولوژیک حاکی از کاهش شدت ادم پارانشیم، ارتشاح سلولی و استحاله نرون‌ها و دمیلیناسیون در مغز موش‌های دریافت کننده ترتینویین نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری کاهش بود(05/0p < ).نتیجه‌گیری: استفاده درمانی از تریتینویین، ممکن است به عنوان استراتژی سودمند در درمان اسکلروز متعدد مد نظر قرار گیرد.