افسردگی و نشانگرهای خرده بالینی مولتیپل اسکلروزیس

چکیدهزمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری عصب شناختی مزمن است که افسردگی در بیش از40 درصد از بیماران مبتلابه آن یافت شده و به‌واسطه چندین نشانگر خرده بالینی مرتبط با بیماری نیز مجال ظهور می‌یابد. هدف این مطالعه ارزیابی افسردگی و نشانگرهای خرده بالینی مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی-‌تحلیلی، 162 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با روش نمونه گیری پیاپی انتخاب شده و با استفاده از سیاهه متغیرهای بالینی و جمعیت شناختی، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس، فرم کوتاه پرسشنامه زمینه یابی سلامت و مقیاس شدت خستگی به‌همراه ترازوی یکسان فنری عقربه ای و مترنواری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با آزمون‌های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل واریانس یک راهه، آزمون توکی و رگرسیون چندگانه گام به ‌گام تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بیمارانی که 3 بار یا بیشتر از آن دفعات عود و بستری را تجربه می‌کردند به‌طور معنی‌‌داری نمرات افسردگی بیشتری نسبت‌ به بیماران با دفعات عود و بستری کمتر، دریافت می‌نمودند. علاوه بر آن نشانگرهای خرده بالینی بیماری جمعاً توانستند30 درصد از واریانس مشترک افسردگی را تبیین کنند. به‌طور کلی در گام نهایی، محدویت‌های ناشی از مشکلات فیزیکی، خستگی و درد بدنی توانستند به‌طورمعنی‌داری نمرات افسردگی را در بیماران پیش‌بینی نمایند(0001/0p < ).نتیجه گیری: این مطالعه تاثیر نشانگرهای خرده‌بالینی مولتیپل اسکلروزیس را در افسردگی بیماران برجسته ساخت. ازاین رو نیاز است که پیش‌بینی کننده‌های کلیدی شناسایی شده در این پژوهش به‌عنوان عوامل مستعد کننده احتمالی در توسعه افسردگی ملازم بامولتیپل اسکلروزیس در نظر گرفته شده و جهت مدیریت منظم بیماری مورد بهره‌برداری قرار گیرند.