تاثیر اسانس‌های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور

زمینه و هدف: لیشمانیازیس از جمله بیماری‌های مشترک بین انسان و حیوان است که به وسیله انگل تک‌یاخته‌ای از جنس لیشمانیا ایجاد می‌شود. از دیرباز از گیاهان دارویی برای اثرات موضعی و عمومی‌لیشمانیازیس استفاده می‌شد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر اسانس‌های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی اثرات اسانس های گیاهان مرزه و سیاه دانه بر روی فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا ماژور بررسی شد. ارزیابی این مطالعه بر اساس میانگین انگل‌های زنده در فرم پروماستیگوت انگل لیشمانیا پس از مجاورت با غلظت‌های مختلف گیاهان دارویی و داروی شیمیایی گلوکانتیم با دوز مشخص در فواصل زمانی مختلف بود. به این منظور عصاره‌های مختلف با نسبت‌های1/0، 2/0، 4/0، 8/0، 2/1، 6/1 و 2 درصد اضافه شد. گروه‌های مختلف این مطالعه در دمای 26 درجه سانتی‌گراد درون انکوباتور (گرم‌خانه) و در شرایط یکسان نگهداری شدند. پس از گذشت 24 ساعت، انگل‌ها از انکوباتور خارج شده و تعداد انگل‌های زنده شمارش شد. داده‌ها با آزمون‌های آمار توصیفی، تست توکی و جی ام ال تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بین گروه‌های دریافت کننده اسانس‌های مرزه و سیاه دانه با داروی گلوکانتیم، اختلاف معنی‌داری در کاهش انگل‌ها وجود داشت(05/0p < ). نتیجه‌گیری: با توجه به افزایش مقاومت‌های دارویی به انگل لیشمانیا می‌توان از اسانس‌های گیاهی نظیر مرزه و سیاه دانه به عنوان درمان جایگزین برای کنترل بیماری لیشمانیازیس استفاده نمود.