الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوکوس اوریوس جدا شده از کارکنان بیمارستان‌های جهرم

زمینه و هدف: در دهه‌های اخیر درمان نامناسب آنتی بیوتیکی منجر به ظهور سویه‌های مقاوم به متی سیلین و ونکومایسین شده است. از آنجا که استافیلوکوکوس اوریوس از منابع مهم ایجاد عفونت و انتقال به وسیله کارکنان بیمارستان‌ها است، هدف این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوکوس اوریوس جداشده از کارکنان بیمارستان‌های جهرم بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی‌ـ مقطعی در سال 1391، تعداد 397 نمونه از ناحیه قدامی بینی کارکنان درمانی و خدماتی بیمارستان‌های جهرم به وسیله سواب استریل جمع آوری و بعد از تعیین هویت باکتری استافیلوکوکوس اوریوس به وسیله تست‏های بیوشیمیایی و میکروبیولوژی، الگوی مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‌های جداشده به روش دیسک دیفیوژن برای 13 نوع آنتی‏بیوتیک بررسی شد. برای سویه‌های مقاوم به متی‏سیلین در روش دیسک دیفیوژن(قطرهاله بیشتر از میلی‌متر)، حداقل غلظت مهارکنندگی (mic)نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های ونکومایسین‏، تیکوپلانین، لینزولید و سینرسید به روش e-testتعیین گردید. داده‌ها با آزمون‌های آماری فیشر، مجذور کای و آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: در این مطالعه 3/11 درصد افراد، ناقل استافیلوکوکوس اوریوس در بینی بودند. به طوری که 90 درصد از آنها کارکنان درمانی و 10 درصد کارکنان خدماتی بودند. بیشترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های سیپروفلوکساسین، ریفامپین، لینزولید و سینرسید (1/91 درصد) و کمترین حساسیت به آنتی‏بیوتیک‏های پنی‏سیلین (7/4 درصد) مشاهده شد. از 9 سویه مقاوم به متی‏سیلین، یک ایزوله مقاوم به ونکومایسین و 2 ایزوله مقاوم به تیکوپلانین و لینزولید بودند.نتیجه‌گیری: با توجه به این که سویه‌های جداشده از کارکنان به اکثر آنتی‏بیوتیک‏های رایج در درمان عفونت‌های استافیلوکوکوس اوریوس مقاومت نشان دادند، شناسایی و درمان این کارکنان درمانی و خدماتی می‌تواند از افزایش عفونت‌های بیمارستانی ناشی از سویه‌های مقاوم جلوگیری نماید.