اثر بخشی بازگویی روانشناختی و مداخلات رفتاری به شیوه گروهی بر علایم اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان شهر یاسوج

چکیدهزمینه و هدف: نظر به اینکه جانبازان به عنوان یکی از مهم‌ترین گروه‌های هدف جهت ارایه خدمات درمانی، روانشناختی و اجتماعی به حساب می‌آید، هدف این مطالعه بررسی میزان اثربخشی بازگویی روانشناختی و مداخلات رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه جانبازان در شهر یاسوج بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، از بین جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تعداد 20 نفر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش مقیاس اختلال استرس پس از ضربه می‌سی‌سی‌پی(m-ptsd) بود که قبل از آموزش بر روی هر دو گروه اجرا شد، سپس بازگویی روانشناختی در یک جلسه و مداخلات رفتاری در 6جلسه 90 دقیقه‌ای و به صورت هفته‌ای یک جلسه صرفاً برای گروه آزمایش اجرا شد. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و به منظور تعیین اثر آموزش پس از سه ماه هر دو گروه مورد پیگیری قرار گرفتند. دادهها با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: میانگین و انحراف معیار نمرات اختلال استرس پس از سانحه در افراد گروه های آزمایش و کنترل پس از مداخله به ترتیب؛ 27/11±6/103 و 68/8±4/112 بود که بین آنها تفاوت معنیداری مشاهده شد(05/0p < ). نتیجه‌گیری: روش درمانی بازگویی روانشناختی و مداخلات رفتاری مورد بررسی می‌تواند در درمان اختلال استرس پس از ضربه مزمن موثر باشد، این روش اثر درمانی خود را حتی بعد از سه ماه حفظ کرد.