برخی عوامل تنش زای شغلی و درجه تنش زایی آنها از نظر پرستاران شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کهگیلویه و بویراحمد - 1381

مقدمه و هدف: استرس شغلی، واکنش جسمی و روانی مضری است که در اثر تعامل فرد و محیط به وجود می آید و از عدم هماهنگی بین نیازهای کاری با توانایی ها و خواسته های شخص ناشی می شود. پرستاری از جمله مشاغلی است که افراد را در معرض استرس شغلی قرار می دهد و در نتیجه بر کیفیت کار آنان تاثیر می گذارد. مطالعه حاضر باهدف تعیین برخی عوامل تنش زا و درجه تنش زایی این عوامل از نظر پرستاران شاغل در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان کهکیلویه و بویراحمد طراحی گردید. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی - تحلیلی و مقطعی می باشد. جامعه پژوهش شامل کلیه 142 نفر کارشناس پرستاری است که در زمان انجام پژوهش یعنی سال 1381 در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان کهکیلویه و بویراحمد مشغول به کار بوده اند. ابزار گردآوری اطلاعات از پرسشنامه کوپر و توصیف شغل اقتباس شده بود که پس از تکمی، داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و شاخص های توصیفی و آزمون های تی، آنالیز واریانس، پیرسون و دانکن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس نتایج حاصل از پژوهش، شدیدترین عوامل تنش زای شغلی در پرستاران به ترتیب؛ عدم رضایت از میزان حقوق و مزایا( 5/72 درصد)، حجم زیاد کار(3/61 درصد)، انجام وظیفه در روزهای تعطیل(1/52 درصد)، عدم مقبولیت شغل در جامعه(4/51 درصد) و اختلال در خواب و استراحت (7/50 درصد) بوده و وجود وسایل جدید در محیط کار و عدم آگاهی از کاربرد آنها(4/20 درصد) و کمبود مهارت در رابطه با شغل (1/14 درصد) به عنوان عواملی که کمترین تنش را در پرستاران ایجاد می نمایند، تعیین گردید. همچنین مقایسه میانگین های نمرات عوامل تنش زای نمونه های مورد پژوهش بر حسب شهرستان و بیمارستان محل خدمت با آزمون آنالیز واریانس اختلاف معنی دار آماری را نشان داد(p<0/05). در بررسی های آماری، ضریب همبستگی پیرسون مبین وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین تعداد فرزندان و تنش و تنش (p<0/05) و و بین سن و تنش (p<0/05) بود. یافته های دیگر پژوهش نشان داد که بین جنس، نوع بخش، سابقه خدمت، نوع استخدام، وضعیت تاهل، میزان حقوق و مزایا و بومی بودن با تنش ارتباط یا اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: با توجه به این که تنش در پرستاران به طور بالقوه نتایج زیان آوری به دنبال خواهد داشت و تعادل جسمی و روانی افراد را بر هم زده و کارایی آنان را در ابعاد مختلف کاهش می دهد، لذا با عنایت ابه نتایج این پژوهش می باید مسئولان در جهت کاهش عوامل تنش زایی مانند؛‌عدم رضایت از حقوق و مزایا، حجم زیاد کار و ... اقدام نمایند.