بررسی مقدار تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی در پاسخ به تمرین هوازی در بین حاملین ژنوتیپ‌های متفاوت hif-1α

زمینه و هدف: نقش برجسته ژن hif1α در سازگاری به تمرینات هوازی مورد تایید قرار گرفته است. تا کنون اطلاعات دقیقی در مورد ژنوتیپ‌های این ژن وجود ندارد، لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی مقدار تغییرات حداکثر اکسیژن مصرفی در پاسخ به تمرین هوازی در بین حاملین ژنوتیپ‌های متفاوت hif-1α بود.روش بررسی: این یک مطالعه نیمه تجربی از نوع توسعه‌ای و کاربردی می‌باشد که در سال 1400 انجام شد. در این مطالعه 23 زن غیر فعال دارای اضافه وزن(قد 2.8± 157 سانتی‌متر، وزن 1.8±74 کیلوگرم، سن 5.4 ± 38 سال، شاخص توده بدنی 2.4±32 کیلوگرم بر متر مربع، انتخاب و در 8 هفته تمرین هوازی شامل هر هفته 5 جلسه و هر جلسه 30 دقیقه با شدت فزآینده(55 تا 75 درصد ضربان قلب بیشینه) شرکت کردند. قبل و بعد از دوره تمرین، توان هوازی(vo2max) از طریق تست بروس اندازه‌گیری شد. نمونه بزاقی در طی 24 ساعت از همه آزمودنی‌ها اخذ و جهت تعیین ژنوتیپ به آزمایشگاه منتقل شد. آزمودنی‌ها در دو گروه ژنوتیپی شامل cc و ct قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده ازآزمون‌های آماری لوین و تی مستقل در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل شدند.    یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که توان هوازی ژنوتیپ‌های cc وct ژن hif1- α   افزایش پیدا کرد. تفاوت معنی‌داری بین دو گروه ژنوتیپی ملاحظه نشد(0.079=p و 0.544=p). هر چند تا حدی مقدار میانگین تغییرات توان هوازی ژنوتیپ  ctبعد از 8 هفته تمرین هوازی نسبت به دو ژنوتیپ دیگر بیشتر بود، اما این تفاوت معنی‌دار نبود.نتیجه‏گیری: هشت هفته تمرین هوازی منجر به افزایش توان هوازی در زنان غیر فعال چاق شد و در این راستا، افزایش hif1-α و  به دنبال آن القای هایپوکسی ایفای نقش می کند، اما به نظر نمی‌رسد که تفاوتی بین ژنوتیپ‌های مختلف ژن  hif1- αدر این تغییرات وجود داشته باشد.  

investigating the amount of changes in vo2-max in response to aerobic exercise among careers of different genotypes of hif-1α gene

background & aim:  the prominent role of hif1α gene in adaptation to aerobic exercise has been confirmed. so far, there is no accurate information about the genotypes of this gene, so the aim of the present study was to determine and investigate the amount of changes in maximum oxygen consumption in response to aerobic exercise among carriers of different hif-1α genotypes.methods: the present semi-experimental study of developmental and applied type was conducted in 2021. the studied samples were 23 inactive overweight women (height 157 ± 2.8 cm, weight 74 ± 1.8 kg, age 38 ± 5.4 years, body mass index 32 ± 2.4 kg/m2, selection and they participated in 8 weeks of aerobic training including 5 sessions per week and each session lasting 30 minutes with increasing intensity (55-75% of maximum heart rate). before and after the training period, aerobic power (vo2max) was measured through the bruce test. sample saliva was collected from all the subjects within 24 hours and sent to the laboratory to determine the genotype. the subjects were divided into two genotypic groups, including cc and ct. the collected data were analyzed using levin’s and independent t-tests at the 95% confidence level. becameresults: the findings indicated that the aerobic capacity of cc and ct genotypes of hif1-α gene increased. no significant difference was observed between the two genotype groups (p=0.079 and p=0.544). although to some extent, the average value of changes in aerobic power of ct genotype after 8 weeks of aerobic training was higher than the other two genotypes, but this difference was not significant.conclusion: eight weeks of aerobic training led to an increase in aerobic capacity in inactive obese women, and in this regard, the increase of hif1-α followed by the induction of hypoxia plays a role. however, it does not seem that there is a difference between the different genotypes of the gene. hif1-α is present in these changes.