ارزیابی کسر جهشی در بیماران با سکته حاد قلبی تحت مداخله عروق کرونر از راه پوست

زمینه و مقدمه: مداخله عروق کرونر از راه پوست(pci) یک راهبرد خونرسانی مجدد برای افزایش طول عمر و کسر جهشی در بیماران انفارکتوس میوکارد با بالا رفتن قطعهst  (stemi) است، لذا هدف از این مطالعه تعیین و ارزیابی کسر جهشی در بیماران با سکته حاد قلبی تحت  مداخله عروق کرونر از راه پوست بود. روش ‌بررسی: این یک مطالعه توصیفی از نوع مقطعی می‌باشد که در سال 1401 در بیمارستان‌های گلستان و امام خمینی اهواز  بر روی 176 بیمار انجام شد. بیمارانی که در 12ساعت اول تحت عمل آنژیوپلاستی قرار گرفتند(بدون دریافت داروی فیبرینولیتیک) و بیمارانی که طی 2412 ساعت پس از مراجعه تحت آنژیوپلاستی قرار گرفتند(بعد از دریافت داروی فیبرینولیتیک)، 40 روز پس از درمان، تمامی بیماران مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. بیماران بر اساس نوع ضایعه، تعداد رگ درگیر، نوع رگ درگیر و محل ضایعه از نظر میزان افزایش کسر جهشی با هم مقایسه شدند. از آمار توصیفی جهت ارایه نمایش داده های کمی به صورت میانگین ± انحراف معیار و برای متغیر های کیفی به صورت درصد، جداول و نمودار ها استفاده شد. از تست کای اسکوئر جهت مقایسه فراوانی در دو گروه استفاده گردید. جهت مقایسه میانگین در دو گروه از آزمون  تی تست استفاده شد. برای مقایسه دو گروه مورد و کنترل از نظر فراوانی هر کدام از ژنوتیپ ها نسبت شانس محاسبه شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای، تی تست تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: بیشترین نوع ضایعه تشخیص داده شده در بیماران از نوع b (61.4 درصد) بود و شایع‌ترین رگ درگیر در بیماران،  شریان کرونری نزولی قدامی چپ(60.2 درصد) بود. شایع‌ترین ناحیه درگیر در بیماران مورد مطالعه، قدامی(56.8 درصد) تشخیص داده شد. تفاوت معنی‌داری در افزایش کسر جهشی بین دو گروه دیده نشد(0.2=p). تفاوت قابل ملاحظه‌ای میان کسر جهشی، 40 روز پس از درمان بر اساس ناحیه درگیر دیده شده(0.001>p)، به طوری که در ابتدای سکته قلبی و قبل از آنژیوپلاستی بیشترین و کمترین میزان سر جهشی، به ترتیب در بیماران با درگیری در ناحیه خلفی(5.9±46.2) و قدامی(6.4±32.2) بود، پس از آنژیوپلاستی بدون توجه به زمان بیشتریتن افزایش در کسر جهشی دوم(40 روز بعد از سکته قلبی) در بیماران بادارای انسداد شریان قدامی مشاهده شد. هم‌چنین بیشترین میزان کسر جهشی در بیماران با درگیری رگ شریان کرورنری راست(7±45.7) و کمترین میزان کسر جهشی در درگیری رگ  کرونر نزولی قدامی چپ(6.4±32.4) دیده شد (0.001>p)، تفاوتی بین بیماران از نظر نوع ضایعه دیده نشد(0.2=p). تعداد رگ‌های درگیر تاثیری بر میزان ef پس از درمان نداشت(0.9=p) و هیچ ارتباط معنی‌داری بین اثر ریسک فاکتورها و میزان ef مشاهده نگردید(0.05

evaluation of ejection fraction in patients with acute myocardial infarction undergoing percutaneous coronary intervention

background & aim: percutaneous coronary intervention (pci) is a reperfusion strategy to increase survival and ejection fraction in patients with st-elevation myocardial infarction (stemi). therefore, the aim of the present study was to determine and evaluate the ejection fraction in patients with acute myocardial infarction undergoing percutaneous coronary intervention.methods: this is a cross-sectional descriptive study that was conducted on 176 patients in golestan and imam khomeini hospitals in ahvaz in 2022. patients who underwent angioplasty in the first 12 hours (without receiving fibrinolytic drug) and patients who underwent angioplasty within 12-24 hours after referral (after receiving fibrinolytic drug), 40 days after treatment, all patients were reevaluated. patients were compared based on the type of lesion, the number of involved vessels, the type of involved vessel and the location of the lesion in terms of the increase in ejection fraction. descriptive statistics were used to present quantitative data in the form of mean ± standard deviation and for qualitative variables in the form of percentages, tables and graphs. chi-square test was used to compare frequency in two groups. t-test was used to compare the mean in two groups. odds ratio was calculated to compare two groups of case and control in terms of the frequency of each genotype. the collected data were analyzed using chi-square and t-test.results: the most frequent type of lesion diagnosed in patients was type b (61.4%) and the most common vessel involved in patients was the left anterior descending coronary artery (60.2%). the most frequent area involved in the studied patients was diagnosed as anterior (56.8%). there was no significant difference in the increase of jump fraction between the two groups (p=0.2). a marked difference was seen between the ejection fraction, 40 days after treatment based on the involved area (p<0.001), so that at the beginning of the heart attack and before angioplasty, the highest and lowest amount of ejection fraction was observed in patients with involvement, respectively. it was in the posterior region (46.2±5.9) and anterior region (32.2±6.4), after angioplasty regardless of the time, the increase in the second ejection fraction (40 days after myocardial infarction) in patients with obstruction the anterior artery was observed. correspondingly, the highest rate of ejection fraction was seen in patients with involvement of the right coronary artery (45.7±7) and the lowest amount of ejection fraction was seen in the involvement of the left anterior descending coronary artery (32.4±6.4) (p<0.001). no difference was seen between patients in terms of lesion type (p=0.2). the number of involved vessels had no effect on ef level after treatment (p=0.9) and no significant relationship was observed between the effect of risk factors and ef level (p<0.05).conclusion: based on the results of the present study, the left anterior descending coronary artery and the anterior region were the most involved areas in st-segment elevation myocardial infarction patients, which led to a further decrease in the ejection fraction. furthermore, after angioplasty, a greater increase in the second ejection fraction was observed (40 days after a heart attack).