ارتباط بین ذرات معلق موجود در هوای شهر تهران و سقط خود به خودی سه ماهه اول بارداری

چکیده زمینه و هدف: یکی از عوامل تهدید کننده سلامت انسان ها در قرن اخیر آلودگی هوا می باشد. مهم‌ترین آلاینده هوا در شهرهای بزرگ ذرات معلق است. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین ذرات معلق محیط و سقط جنین خود به خودی سه ماهه اول بارداری بود.روش بررسی: این پژوهش موردـ شاهدی در سال 1389 بر روی 148 سقط جنین(گروه مورد) و 148 خانم باردار سالم(گروه شاهد) انجام شد. از مناطق 22 گانه تهران، 10 بیمارستان به طور تصادفی انتخاب شدند. افراد مورد مطالعه به روش نمونه گیری در دسترس از بیمارستان‌های منتخب جمع آوری شدند. غلظت ذرات معلق به وسیله ایستگاه های شرکت کنترل کیفیت هوا و سازمان محیط زیست تهران سنجش می شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری تی، مجذور کای و رگرسیون تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: متغیرهای سن، سن همسر، سن اولین زایمان، میزان تحصیلات، متوسط درآمد خانوار، نوع و فاصله با زایمان قبلی، سابقه سقط قبلی، پاریتی، شاخص توده بدن، مدت زمان اقامت در تهران، مدت زمان کاری و مدت زمانی که در طی روز بیرون از منزل سپری می‌شد، در دو گروه همسان بودند(05/0p > ). میانگین غلظت ذرات معلق محیط در گروه مورد(22/39±4/94 میکروگرم بر متر مکعب) به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد(55/22±54/83 میکروگرم بر متر مکعب) بود(001/0 > p). مشخص شد میان سن حاملگی و غلظت ذرات معلق محیط ارتباط آماری معکوسی وجود دارد(05/0p > ).نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان داد که میان غلظت ذرات معلق محیط و وقوع سقط خود به خودی جنین ارتباط وجود دارد.