مقایسه فراوانی نسبی استریدور بعد از اکستوباسیون با استفاده از لوله تراشه کافدار و لوله تراشه بدون کاف در اطفال 6-4 ساله

چکیدهزمینه و هدف: لوله‌های تراشه به منظور تامین مسیری از میان راه هوایی فوقانی طراحی شده‌اند. هدف این مطالعه مقایسه فراوانی نسبی استریدور بعد از اکستوباسیون با استفاده از لوله تراشه کافدار و لوله تراشه بدون کاف در اطفال 6ـ4 ساله بود. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 200 کودک 6-4 ساله در دو گروه مداخله و کنترل کاندید عمل جراحی الکتیو انجام شد. پس از القای بیهوشی به یک روش ثابت، راه هوایی در گروه مداخله با لوله تراشه کافدار و در گروه کنترل با لوله تراشه بدون کاف باز شد. پس از خاتمه جراحی و برگشت از داروهای بیهوشی لوله تراشه بیماران خارج می‌‌شد. تعداد دفعات تعویض لوله تراشه و وجود استریدور 1 و 5 دقیقه بعد از اکستوباسیون بررسی شدند. هم‌چنین متغیرهای همودینامیک، اشباع اکسیژن خون شریانی وتعداد تنفس نیز بررسی شدند. داده‌ها با اسنفاده از آزمون‌های آماری تی دانشجویی، مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شدند.یافته‌ها: سن متوسط کودکان در گروه مداخله 59 ماه و در گروه کنترل 61 ماه بود. استریدور پس از اکستوباسیون در گروه کنترل 9/2 درصد و در گروه مداخله 2/9 درصد بود(05/0p > ). نسبت تعویض لوله تراشه در گروه کنترل 9/10 درصد و در گروه مداخله 1/7 درصد بود(05/0p > ).نتیجه‌گیری: استفاده از لوله تراشه کافدار در کودکان 4 تا 6 ساله هیچ‌گونه تاثیری بر متغیرهای همودینامیک، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی، تعداد تنفس و استریدور نداشت و در نتیجه آسیب راه هوایی که منجر به تغییر در این متغیرها شود، وجود ندارد.