مقایسه رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و متغیر خود پنداره با سبک‌های مقابله‌ای در دانشجویان دختر و پسر موسسه آموزش عالی ارم شیراز

زمینه و هدف: با توجه به اینکه افراد در برخورداری از سبک‌های مقابله با استرس متفاوت می‌باشند، هدف این مطالعه مقایسه رابطه ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و متغیر خود پنداره با سبک‌های مقابله‌ای در دانشجویان دختر و پسر موسسه آموزش عالی ارم شیراز بود.روش بررسی: در این مطالعه همبستگی تعداد234 نفر از دانشجویان موسسه آموزش عالی ارم شیراز به روش تصادفی ساده در سال 90- 89 انتخاب شدند. از این تعداد229نفر(91 پسر و 119 دختر) به سیوالات سه پرسشنامه ابزار تجدید نظر شده الگوهای ارتباطی خانواده کویرنروفیتزپاتریک، پرسشنامه خود پنداره مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا، اندلر و پارکر پاسخ دادند. داده‌ها با آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: بین ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و خود پنداره با مولفه‌های سبک‌های مقابله‌ای در دو گروه دانشجویان دختر و پسر رابطه معنی‌داری وجود داشت. در گروه دختران سبک‌های مقابله ای مساله مدار و سبک مقابله اجتنابی با متغیر گفت و شنود و سبک مقابله‌ای هیجان مدار با متغیر همنوایی دارای رابطه مثبت و معنی‌داری بود(05/0p < ). در گروه پسران سبک مقابله اجتنابی با متغیر گفت و شنود و سبک مقابله هیجان مدار با متغیر هم‌نوایی دارای رابطه مثبت و معنی‌داری بود. همچنین در ارتباط با متغیر خودپنداره نتایج نشان داد که این متغیر در گروه دختران با سبک مقابله‌ای مسیله مدار و سبک مقابله اجتنابی رابطه مثبت و معنی‌داری بود، اما در گروه پسران، متغیر خودپنداره تنها با متغیر سبک اجتنابی دارای رابطه مثبت و معنی‌داربود(05/0p < ). هم‌چنین در سبک مقابله ای هیجان مدار تفاوت معنی‌داری بین دو گروه دختران و پسران مشاهده شد، به این ترتیب که در گروه دختران سبک مقابله هیجان مدار(48/51) بیشتر از نمره این سبک در گروه پسران(18/48 )بود(05/0p < ). نتیجه‌گیری: الگوهای ارتباطی خانواده و خودپنداره در ایجاد سبک‌های مقابله‌ای اثر بخش است، بنابراین شیوه‌های آموزش و ارتقا متغیرهای یاد شده در خانواده‌ها، به خصوص برای جوانان ضروری و لازم است.