بررسی تاثیر آموزش بر میزان فعالیت جسمانی زنان سالمند بر اساس مدل قصدرفتاری

زمینه و هدف: کم تحرکی و عدم انجام فعالیت جسمانی یکی از مشکلات دوران سالمندی در دنیای امروز است. با در نظرداشتن نیازهای خاص دوران سالمندی توجه به رفتارهای ارتقا دهنده سلامت و کیفیت زندگی در سالمندان امر بسیار مهمی است. هدف از این مطالعه تعیین و بررسی تاثیر مداخله آموزشی بر میزان فعالیت جسمانی زنان سالمند بر اساس مدل قصدرفتاری بود. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی با استفاده از روش پیش‌آزمون‌ پس‌آزمون با گروه کنترل بود که در سال 1400 بر روی زنان سالمند بالای 60 سال در شهر سنندج انجام شد. مشارکت کنندگان به روش تصادفی سیستماتیک در دو گروه مداخله(30 نفر) و کنترل(30 نفر) قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل دو بخش اطلاعات دموگرافیک و سازه‌های تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده و هم‌چنین پرسشنامه بین‌المللی فعالیت جسمانی بود. نحوه آموزش در گروه مداخله شامل؛ آموزش چهره به چهره و پرسش و پاسخ بوده که در طول 4 جلسه 45 دقیقه‌ای برگزار شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری گلموگروف اسمیرونوف، کای دو و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: میانگین سن شرکت کنندگان در گروه مداخله7.0 ± 70.6 و گروه کنترل 8.2±73.9 بود. یافته‌ها نشان داد مقایسه میانگین نمرات؛ سازه‌های نگرش، نرم‌های انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده و قصدرفتاری در گروههای مداخله و کنترل بعد از مداخله آموزشی تفاوت آماری معنی‌دار مشاهده گردید(0.0001=p). هم‌چنین میزان پرداختن به فعالیت جسمانی در سالمندان گروه مداخله به طورمعنی‌داری پس از انجام مداخله آموزشی افزایش یافت(0.0001=p). نتیجه‌گیری: برنامه آموزشی مبتنی بر تئوری رفتار برنامه‌ریزی شده با تاثیر بر ابعاد کنترل، نگرش، قصد رفتاری، هنجارذهنی و آگاهی سالمندان سبب افزایش فعالیت جسمانی در زنان سالمند شده است.

investigating the effect of iinstructional intervention on the amount of physical activity of elderly women based on the behavioral intention model

background & aim: sedentariness and lack of physical activity is one of the complications of old age in the present time. considering the special requirements of old age, it is very important to pay attention to behaviors that promote health and quality of life in the elderly. the purpose of the present study was to determine and investigate the effect of instructional intervention on the level of physical activity of elderly women based on the behavioral intention model.methods: the present semi-experimental study applied a pre-test-post-test method with a control group, which was conducted in 2021 on elderly women over 60 years of age in sanandaj, iran. the participants were randomly divided into two intervention (30 people) and control (30 people) groups. the researcher-made questionnaire data collection tool included two sections of demographic information and planned behavior theory constructs, as well as an international physical activity questionnaire. the method of training in the intervention group includes; it was a face-to-face and question-and-answer training that was held during four 45-minute sessions. collected data were analyzed using golmogorov smironov, chi-square and mann-whitney statistical tests. results: the average age of the participants in the intervention group was 70.6 ± 0.7 and the control group was 73.9 ± 8.2. the findings showed that comparing the average scores; attitude constructs, abstract soft, perceived behavioral control and behavioral intention in the intervention and control groups after the educational intervention, a statistically significant difference was observed (p=0.0001). moreover, the amount of engaging in physical activity among the elderly in the intervention group significantly increased after the educational intervention (p=0.0001).conclusion: the educational program based on the theory of planned behavior has increased physical activity in elderly women by affecting the dimensions of control, attitude, behavioral intention, norm mentality and awareness of the elderly.