تدوین مدل ساختاری سازگاری پس از طلاق بر اساس عوامل اجتماعی و عوامل روانشناختی در زنان مطلقه شهر شیراز

زمینه و هدف : طلاق برای اغلب زنان گسستگی عاطفی و فشارهای روانی به همراه دارد،که نیازمند بیشترین تغییر برای سازگاری مجدد در این افرادمی باشد. لذا هدف از این پژوهش تعیین و تدوین مدل ساختاری سازگاری پس از طلاق بر اساس عوامل اجتماعی و  روانشناختی در زنان مطلقه شهر شیراز بود. روش بررسی : یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد که در سال 1398 در شهر شیراز انجام شد. جامعه آماری مطالعه شامل کلیه زنان مطلقه بود که حداقل دو سال از طلاق آن ها گذشته و ازدواج مجددی نداشتند. 416 نمونه که به شیوۀ نمونه‏گیری در دسترس، از میان پانزده کلینیک روان‌شناسی تحت نظر بهزیستی و دادگاه خانواده انتخاب شدند و از طریق پرسشنامه‌های سازگاری پس از طلاق فیشر، پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده چند بعدی، پرسشنامه سازگاری اجتماعی بل، پرسشنامه سبک دلبستگی بزرگسالان، پرسشنامه پنج عاملی شخصیتی نئو فرم کوتاه و پرسشنامه راهبردهای تنظیم‏ شناختی هیجان  مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‏های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه و فیشر تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد متغیرهای حمایت ادراک شده، سبک‌های دلبستگی و ویژگی‌های شخصیت از طریق متغیرهای تنظیم شناختی هیجان و سازگاری اجتماعی تاثیر معنی‌داری بر روی سازگاری پس از طلاق داشتند(0.05>p). .تنظیم هیجان سازش نایافته بر سازگاری پس از طلاق، تاثیر منفی و معنی‌دار دارد(0.05>p). متغیر تنظیم هیجان سازش یافته نیز به صورت مستقیم و به طور غیرمستقیم هم از طریق سازگاری اجتماعی بر سازگاری پس از طلاق تاثیر مثبت و معنی‌داری دارد(0.05>p) در نهایت متغیر سازگاری اجتماعی بر سازگاری پس از طلاق تاثیر مثبت و معنی‌داری دارد(0.05>p). سازگاری اجتماعی قوی‌ترین پیش‌بین سازگاری پس از طلاق (0.63) و پس از آن ویژگی‌های شخصیت(0.59)بود. سبک دلبستگی ایمن از طریق تنظیم هیجان سازش یافته بر سازگاری پس از طلاق بیشترین تاثیر را داشت(0.26) بود. هم‌چنین ویژگی شخصیتی روان رنجوری از طریق تنظیم هیجان سازش یافته بر سازگاری پس از طلاق بیشترین تاثیر را داشت که(52/-) بود. حمایت دوستان از طریق سازگاری اجتماعی بر سازگاری پس از طلاق بیشترین تاثیر را داشت(0.43). راهبرد برنامه‌ریزی از طریق سازگاری اجتماعی بر سازگاری پس از طلاق بیشترین تاثیر را داشت(34 /0). متغیرهای ذکر شده در مجموع 65 درصد از واریانس سازگاری پس از طلاق را تبیین می‌کنند. نتیجه‌گیری: مدل ساختاری نشان داد برخی از عوامل اجتماعی و روانشناختی قادر به پیش‌بینی سازگاری پس از طلاق می‌باشند و نتایج این پژوهش می‌تواند برای کلینیک‌های مشاوره، روانشناسی و دیگر نهادهایی که مسئولیت سلامت جامعه را بر عهده دارند، مورد مطالعه و مثمر ثمر واقع شود. 

development of a causal model of post-divorce adjustment based on social and psychological factors in divorced women in shiraz, iran

background & aim: divorce brings emotional separation and psychological pressures for most women, which requires the most changes for re-adaptation in these people. therefore, the purpose of the present research was to determine and develop a structural model of adjustment after divorce based on social and psychological factors in divorced women in shiraz.methods: the present descriptive correlational study was conducted in shiraz city in 2018. the statistical population of the study included all divorced women who were divorced for at least two years and were not remarried. 416 samples were selected through available sampling from fifteen psychological clinics under the supervision of welfare and family courts. moreover, they were evaluated through fisher’s post-divorce adjustment questionnaires, multidimensional perceived social support questionnaire, bell’s social adjustment questionnaire, adult attachment style questionnaire, neo short form five-factor personality questionnaire, and emotion cognitive regulation strategies questionnaire. the collected data were analyzed using pearson’s correlation, multiple regression and fisher’s statistical tests.results: the results indicated that the variables of perceived support, attachment styles and personality traits through the variables of cognitive regulation of emotion and social adjustment had a significant effect on adjustment after divorce (p<.05). unreconciled emotion regulation had a negative and significant effect on post-divorce adjustment (p<.05). the adjusted emotion regulation variable had a positive and significant effect on post-divorce adjustment directly and indirectly through social adjustment (p<.05). finally, the social adjustment variable had a positive and significant effect on post-divorce adjustment (p<.05). social adjustment was the strongest predictor of adjustment after divorce (0.63) than personality traits (0.59). secure attachment style had the greatest effect on post-divorce adjustment through compromised emotion regulation (0.26). furthermore, the personality trait of neuroticism had the greatest impact on post-divorce adjustment through compromised emotion regulation (0.52). friends’ support through social adjustment had the greatest effect on post-divorce adjustment (0.43). planning strategy through social adjustment had the greatest impact on post-divorce adjustment (0.34). the mentioned variables explain a total of 65% of the variance of adjustment after divorce.conclusion: the structural model revealed that some social and psychological factors were able to predict adjustment after divorce, and the results of the present study can be studied and be useful for counseling clinics, psychology and other institutions that are responsible for the health of society.