بررسی نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان در مورد لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان صعب العلاج

زمینه و هدف: سرطان یک بیماری صعب‌العلاج است که امروزه در سرتاسر دنیا جزء اصلی‌ترین علل مرگ و میر است. از آنجا که نحوه مطلع کردن بیمار از ابتلا به سرطان می‌تواند تاثیر بسزایی بر روحیه بیمار داشته باشد، پژوهش‌های مختلف به زوایای بیان خبر بد پرداخته‌اند. با توجه به این که دیدگاه افراد بسته به فرهنگ هر ملیت متفاوت است و در ایران اغلب خبر ابتلا را به همراه بیمار می‌دهند، لذا هدف از این مطالعه تعیین و بررسی نظر همراهان بیماران مبتلا به سرطان در مورد لزوم و چگونگی بیان خبر ابتلا به سرطان صعب‌العلاج بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی‌ که در دانشگاه علومپزشکی شیراز انجام شد، پس از انتخاب 200 نفر از همراهان بیماران مبتلا به سرطان مراجعه کننده به کلینیک رادیوانکولوژی درمانگاه امام رضا(ع)، ثبت اطلاعات دموگرافیک افراد و دیدگاه همراهان بیماران بر لزوم و چگونگی بیان خبر بد(از طریق پاسخ به پرسشنامه ای که روایی و پایایی آن قبلا مورد تایید قرار گرفته است) ثبت شد. این پرسشنامه حاوی سوالاتی در مورد تمایل فرد به اطلاع یافتن از بیماری لاعلاج است. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری کای اسکوئر، فیشر، تی و من ویتنی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: طبق نظر اغلب همراهان بیمار، بهتر است بیمار از خبر بد آگاه شود(88.6 درصد موارد فرد پاسخ دهنده و 66.5 درصد در صورت ابتلای نزدیکان)، بهتر است اگر بیمار نخواهد نباید اطلاعات به کس دیگری داده شود(74 درصد)، در هنگام گفتن خبر بد بستگان نیز حضور داشته باشند(62.5 درصد)، بهتر است، ابتدا بستگان در خصوص خبر مطلع شوند(54 درصد)، پزشک باید خبر بد را بگوید(53 درصد)، به صورت حضوری(84.5 درصد) و در مکان خلوت گفته شود(73.5 درصد) و میزان اطلاعات بسته به تمایل بیمار داده شود(65 درصد). هم‌چنین نظرات شرکت کنندگان در رابطه با میزان اطلاعات بسته به سن افراد(0.02=p)، در رابطه با محل اطلاع‌رسانی بسته به نسبت فامیلی(0.016=p)، در رابطه با شخص اطلاع دهنده نسبت به سطح تحصیلات(0.011=p) و محل سکونت(0.012=p) و در رابطه با نحوه اطلاع‌رسانی نسبت به شغل فرد(0.001=p) متفاوت بود. نتیجه‌گیری: بیشتر افراد معتقد هستند که باید به بیمار در خصوص خبر بد اطلاع داده شود، اما روش ارایه آن نیز دارای اهمیت می‌باشد. با توجه به یافته‌های به دست آمده از مطالعه حاضر، شرایط خاصی که افراد مد نظر دارند مشخص شد، لذا با آموزش لازم به پزشکان در این خصوص، می‌توان سبب بهبود نحوه اطلاع دادن خبر بد به افراد و بیماران و کاهش آسیب‌های ناشی از آن شد.

Examining the Opinions of Companions of Cancer Patients About the Need and How to Tell the News of Incurable Cancer

Background aim: Cancer is an incurable disease that is one of the leading causes of death all over the world in the present day. Since the approach to informing the patient about cancer can have a significant effect on the patient #39;s mood, various researches have studied the angles of telling bad news. Due to the fact that people #39;s views are different depending on the culture of each nationality, and in Iran they often share the news of the disease with the companion of the patient, therefore the purpose of the present study was to determine and examine the opinion of the companions of cancer patients about the need and how to tell the news of the disease. It was incurable cancer. Methods: In the present crosssectional descriptive study conducted at Shiraz University of Medical Sciences, after selecting 200 companions of cancer patients who referred to the radiooncology clinic of Imam Reza Hospital (A.S.), recording the demographic information of the perspective people, the necessity and manner of telling bad news (through answering a questionnaire whose validity and reliability have already been confirmed) was recorded. This questionnaire contains questions about the person #39;s desire to find out about the incurable disease. The collected data were analyzed using chisquare, Fisher, t and MannWhitney statistical tests. Results: According to the opinion of most of the patient #39;s companions, it is better for the patient to be aware of the bad news (88.6% of the cases of the respondent and 66.5% in the case of close relatives), it is better not to give the information to anyone else if the patient does not want to (74 percent), relatives should as well be present when the bad news is given (62.5 percent), it is better to inform the relatives about the news first (54 percent), the doctor should tell the bad news (53 percent), in person ( 84.5 percent) and told in a private place (73.5 percent) and the amount of information given depending on the patient #39;s desire (65 percent). Correspondingly, the opinions of the participants regarding the amount of information depending on the age of people (p=0.02), regarding the place of information depending on the family relationship (p=0.016), regarding the informant regarding the level of education (011) (p=0.0) and place of residence (p=0.012) and related to the way of informing about the person #39;s job (p=0.001) were different. Conclusion: Most people believe that the patient should be informed about the bad news, but the method of presenting it is as well important. According to the findings obtained from the present study, the specific conditions that people are considering have been identified, therefore, by training doctors in this regard, it is possible to improve the way of informing people and patients of bad news and reduce the harm caused by it. became.