اثر موضعی عصاره‌‌های آبی و الکلی تریاک بر ضایعات لیشمانیوز جلدی: مدل حیوانی موش‌های بالب سی

زمینه و هدف: به دلیل این که واکسن موثری علیه لیشمانیوز در دسترس نیست و هم‌چنین اعلام گزارش عوارض جانبی داروهای فعلی و پیدایش مقاومت به درمان در برخی نقاط جهان، محققان به دنبال ترکیباتی موثرتر و بدون عوارض و ارزان با ترکیبات طبیعی هستند. لذا هدف از انجام این مطالعه، تعیین و بررسی اثر موضعی عصاره‌‌های آبی و الکلی تریاک بر ضایعات لیشمانیوز جلدی، مدل حیوانی موش‌های بالب سی بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش نر بالب سی در سنین 6 تا 8 هفتگی پس از تلقیح انگل در قاعده دم موش‌ها به آماستیگوت لیشمانیا ماژور آلوده شدند. موش‌های آلوده به طور تصادفی به 5 گروه شش تایی تقسیم گردیدند. دو گروه گیرنده عصاره های آبی و الکلی 10 درصد تریاک، یک گروه گیرنده گلوکانتیم(کنترل مثبت)، یک گروه بدون درمان(گروه شاهد) و گروه دیگر با پماد اوسرین درمان شدند. قبل از شروع درمان، قطر زخم‌ها اندازه‌گیری شد. درمان به صورت مالشی و روزی یک بار به مدت دو هفته صورت گرفت. پس از پایان دوره درمان، مجدداً در صورت ابقای زخم، قطر ضایعه اندازه‌گیری شد و با استفاده از آزمون آماری تست تی زوجی، تحلیل واریانس یک طرفه و تست تعقیبی توکی، نتایج تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: آنالیز آماری تفاوت معنی‌داری بین گروه‌های تحت درمان از نظر قطر زخم را نشان داد( p <0.05). گروه تحت درمان با گلوکانتیم، کوچکترین قطر زخم را داشتند. اندازه زخم موش‌های تحت درمان‌های دیگر با عصاره‌های الکلی و آبی با غلظت10 درصد و پماد اوسرین، کوچکتر از موش های کنترل(دریافت کننده انگل بدون درمان) بود و این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار بود(p <0.05). نتیجه‌گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که بر خلاف تاثیر عصاره‌های آبی و الکلی تریاک بر لیشمانیا ماژور در شرایط درون تنی، میانگین اندازه زخم موش‌های آلوده به لیشمانیا ماژور در مقایسه با گلوکانتیم اثر کمتری را نشان داد.

The Effect of Topical Aqueous and Alcoholic Extracts of Opium Against Cutaneous Leishmaniasis: in Animal Model (Balb/c)

Background aim: Given that an effective vaccine is not available against leishmaniasis, along with the side effects of current drugs and the emergence of resistance to treatment, researchers are seeking more effective, safe and lowcost natural compounds. The aim of the present study was to evaluate the antileishmaniasis effect of aqueous and alcoholic extracts of opium with concentration 10% on lesion of Leismania major in BALB/c mice. Methods: In the present study, thirty male BALB/c mice, 6 -8 weeks of age were injected subcutaneously in tailbase with Leismania major amastigotes. They were randomly divided into five groups (n=6 per group). Two groups (aqueous and alcoholic extracts of opium with the concentration of 10%) as experimental and three as control (Eucerin ointment, Glucantime and Control, which were infected but not treated). Treatment started when the CL lesions were appeared and continued for 14 days. The diameter of the lesion was measured and the differences in the mean lesion size were assayed by paired ttest, twoway ANOVA and tokay posthoc tests. Findings: Statistical analysis indicated significant difference (P<0.05) between treated groups in terms of wound diameters. The group treated with glucantime had the smallest wound diameter. The wound sizes of otherwise treated mice with alcoholic and aqueous extracts with concentration 10% and eucerin ointment were smaller than those of control mice without any treatment with statistically significant (P<0.05). Conclusion: The results of the present study indicated that despite of the effect of aqueous and alcoholic extracts of opium on L. major in vivo, the mean wound size of mice infected with Leishmania major was less effective than glucantime. It is suggested that more studies be performed with the above extracts in different concentrations, along with nano carriers and in combination with other plant extracts.