تاثیر تمرینات هوازی با شدت‌های مختلف بر درد، علایم دوران قاعدگی و کیفیت زندگی در دختران نوجوان دارای دیسمنوره اولیه

زمینه و هدف: دیسمنوره اولیه یکی از شایع‌ترین اختلالات در دختران نوجوان است. فعالیت‌های ورزشی اثرات مثبتی بر زنان مبتلا به دیسمنوره اولیه ایجاد می‌کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تمرینات هوازی با شدت مختلف(کم، متوسط و زیاد) بر درد، علایم دوران قاعدگی و کیفیت زندگی در دختران نوجوان دارای دیسمنوره اولیه بود. روش بررسی: این یک مطالعه نیمه تجربی می‌باشد، جامعه آماری شامل 60 دختر نوجوان کم‌تحرک مبتلا به دیسمنوره شدید و متوسط بودند که به ‌صورت تصادفی به سه گروه تمرینی و گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی‌ها پرسشنامه سنجش علایم قاعدگی را جهت سنجش علایم دیسمنوره تکمیل کردند. پروتکل تمرینی گروه‌های ورزشی سه بار در هفته اجرا شد. برای ارزیابی میزان درد از پرسش‌نامه vas و نیز برای ارزیابی علایم قاعدگی و کیفیت زندگی به‌ ترتیب از پرسش‌نامه دیسترس قاعدگی و فرم کوتاه شده پرسش‌نامه whoqol استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس، تی وابسته و تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سه شدت از تمرینات هوازی بر میزان درد(0.133=p) مدت درد(0.19=p) و شاخص‌های علایم قاعدگی(0.239=p)، در دختران نوجوان دارای دیسمنوره اولیه تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. در مقابل تمرینات هوازی با شدت کم تاثیر بیشتری بر بهبود کیفیت زندگی دختران نوجوان دارای دیسمنوره اولیه داشت(0.001=p). نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که تمرین هوازی با شدت پایین بر کیفیت زندگی دختران دارای دیسمنوره اولیه اثر مثبتی دارد و منجر به بهبود آن می‌شود، هرچند تمرینات با شدت بالا در کاهش مدت ‌زمان دیسمنوره هم موثر است.

The Effect of Aerobic Exercise with Different Intensities on Pain, Menstrual Symptoms and Quality of Life in Adolescent Girls with Primary Dysmenorrhea

Background aim: Primary dysmenorrhea is one of the most common disorders in adolescent girls. Exercise has positive effects on women with primary dysmenorrhea. The aim of the present study was to evaluate the effect of aerobic exercise with different intensity (low, medium and high) on pain, menstrual symptoms and quality of life in adolescent girls with primary dysmenorrhea. Methods: This is a quasiexperimental study, the statistical population consisted of 60 sedentary adolescent girls with severe and moderate dysmenorrhea who were randomly divided into three training groups and a control group. Subjects completed a menstrual symptom questionnaire to assess dysmenorrhea symptoms. The training protocol of the sports groups was performed three times a week. The VAS questionnaire was used to assess the amount of pain and the menstrual distress questionnaire and the abbreviated form of the WHOQOL questionnaire were used to assess menstrual symptoms and quality of life, respectively. Data were analyzed using analysis of variance, dependent ttest and Tukey #39;s post hoc tests. Results: The results indicated that there was a difference between the three intensities of aerobic exercise on pain (p = 0.133), duration of pain (p = 0.19) and menstrual symptoms (p = 0.239) in adolescent girls with primary dysmenorrhea. No significance was observed. In contrast, lowintensity aerobic exercise had a greater effect on improving the quality of life of adolescent girls with primary dysmenorrhea (p = 0.001). Conclusion: The results of the present study revealed that lowintensity aerobic exercise had a positive effect on the quality of life of girls with primary dysmenorrhea, which lead to its improvement, although highintensity exercise was correspondingly effective in reducing the duration of dysmenorrhea.