الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین و ونکومایسین جدا شده از نمونه‌های بالینی بیمارستان‌های سطح کلان شهر تهران

زمینه و هدف: امروزه یکی از مهم‌ترین چالش‌ها، گسترش سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین و ونکومایسین است. اکتساب مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تغییرات الگوهای بیماری‌زایی استافیلوکوکی از مهم‌ترین عوامل حدت به شمار می‌آید. لذا هدف از این مطالعه تعیین و شناسایی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین و ونکومایسین جدا شده از نمونه‌های بالینی بیمارستان‌های سطح کلان شهر تهران بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی که در سال 1397 انجام شد، 502 نمونه بالینی استافیلوکوکوس اورئوس با استفاده از تست‌های بیوشیمیایی و تکثیر ژن s_rrna16با روشpcr شناسایی و تایید شدند. تمامی جدایه‌ها از نظر مقاومت به متی‌سیلین با روش دیسک‌گذاری و از نظر مقاومت به ونکومایسین، با استفاده از روش حداقل غلظت مهار کنندگی بررسی و در نهایت هر دو گروه از نظر مولکولی مورد آزمون قرار گرفتند. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری بر اساس تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب خطا کمتر از 0.05 درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: از 502 جدایه، 168جدایه مقاوم به متی سیلین(33.46 درصد)، 6 جدایه مقاوم به ونکومایسین (1.19 درصد) و 2 جدایه دارای مقاومت حد واسط به ونکومایسین(0.39 درصد) بودند، فراوانی ژن mecaدر جدایه‌های مقاوم به متی‌سیلین 98.8 درصد ، فراوانی ژن vanb و vanc1هر کدام 37.5 درصد و فراوانی ژن vanc3 12.5 درصد در جدایه‌های مقاوم به ونکومایسین بود. بیشترین میزان مقاومت جدایه‌های مقاوم به متی سیلین از محل کاتتر و بیشترین میزان مقاومت جدایه‌های مقاوم به ونکومایسین و دارای مقاومت حد واسط به ونکومایسین از محل ترشحات جداسازی شده بودند. در هر دو گروه بیشترین مقاومت مربوط به بزرگسالان بود. نتیجه‌‌گیری: استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی‌سیلین و ونکومایسین تهدید جدی برای سلامت انسان محسوب می‌شوند. شناسایی صحیح الگوی مقاومتی عفونت ایجاد شده و استفاده از آنتی‌بیوتیک مناسب می‌تواند سرعت مقاومت روز افزون این باکتری را کندتر کند.

Antibiotic Resistance Patterns of Methicillin and Vancomycin -Resistant Staphylococcus Aureus Isolated from Tehran Hospitals' Clinical Samples

Background aim: One of the most important challenges today is the spread of methicillin and vancomycin resistant strains of Staphylococcus aureus. Acquisition of antibiotic resistance and changes in staphylococcal pathogenicity patterns are the most important causes of virulence. Therefore, the aim of the present study was to determine and identify the pattern of antibiotic resistance in methicillin and vancomycin resistant strains of Staphylococcus aureus isolated from clinical samples of metropolitan hospitals in Tehran. Methods: In the present crosssectional descriptive study conducted in 2018, 502 clinical specimens of Staphylococcus aureus were identified and confirmed by biochemical tests and amplification of s_rRNA16 gene by PCR. All isolates were tested for resistance to methicillin by disk method and for resistance to vancomycin using the least inhibitory concentration method. Finally, both groups were tested for molecular weight. The collected data were analyzed using oneway analysis of variance and error coefficient less than 0.05% using statistical tests. Results: Out of 502 isolates, 168 isolates were resistant to methicillin (33.46%), 6 isolates were resistant to vancomycin (1.19%) and 2 isolates had intermediate resistance to vancomycin (0.39%). The frequency of mecA gene in isolates Methicillin resistance was 98.8%, vanB and vanC1 gene frequency was 37.5% each and vanC3 gene frequency was 12.5% in vancomycin resistant isolates. The highest resistance of methicillinresistant isolates was isolated from the catheter and the highest resistance of vancomycinresistant isolates with intermediate resistance to vancomycin were isolated from the secretion site. In both groups, the highest resistance was related to adults. Conclusion: VRSA and MRSA are considered as a serious threat for human health. Correct detection of the infection resistance patterns and the use of convenient antibiotic can decrease the speed of the development of bacteria resistance.