تاثیر قرارگیری در طرح فاصله‌گذاری اجتماعی در شرایط پاندمی کرونا بر فعالیت بدنی و خلق و خوی شهروندان شهر اصفهان

زمینه و هدف: اقدامات دولت در طول پاندمی کووید19 محدودیت‌های زیادی را در زندگی روزمره تحمیل کرده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین و بررسی اثر طرح فاصله‌گذاری اجتماعی در طول پاندمی ویروس کرونا بر فعالیت فیزیکی و شرایط خلقی شهروندان شهراصفهان بود.روش بررسی: این تحقیق توصیفی تحلیلی از نوع میدانی و پیمایشی می‌باشد که در دوران قرنطینه ناشی از شیوع بیماری کرونا انجام شد. تعداد 411(131 نفر مرد و 280 نفر زن) از ساکنین شهر اصفهان وارد مطالعه شدند و پرسشنامه بین‌المللی آنلاین فعالیت بدنی فرم کوتاه(gpaq) را از 1 فروردین تا 2 خرداد ماه 1399 تکمیل کردند. هم‌چنین از پرسشنامه کوتاه ارزیابی خلق (poms)16 سوالی برای ارزیابی خلق شرکت کنندگان استفاده شد. برای پاسخ به سوالات اساسی این تحقیق از تحلیل واریانس با اندازه‌گیری های مکرر، تحلیل واریانس تک متغیره و رگرسیون استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد که کاهش معنی‌داری در شدت و تعداد جلسات هفتگی فعالیت بدنی در شرایط فاصله‌گذاری اجتماعی نسبت به دوران قبل از آن وجود دارد(0.001=p). 11.8 درصد افراد، مدت جلسه تمرین خود را در اثر فاصله گذاری اجتماعی کاهش دادند و 5 درصد نیز افزایش دادند و این در حالی است که 83.2 درصد افراد نیز تغییری در مدت جلسه تمرین خود ندادند(0.001=p). هم‌چنین افرادی که تعداد جلسات هفتگی فعالیت بدنی خود را در دوران فاصله‌گذاری اجتماعی نسبت به قبل از آن تغییر ندادند(0.001=p)، وضعیت خلق و خوی بهتری هم در مولفه‌های مثبت و همه در مولفه‌های منفی داشتند(0.001=p). نتیجه‌گیری: در حالی که فاصله‌گذاری اجتماعی یک اقدام ضروری برای محافظت از سلامت عمومی است، نتایج نشان می‌دهد که این امر باعث کاهش سطح فعالیت‌های بدنی می‌شود که ممکن است سلامت جسمی و روانی را به خطر اندازد. این مشاهدات دارای پیامدهای مهم بالقوه است که می‌تواند به توصیه‌های لازم جهت انجام فعالیت بدنی برای حفظ سلامتی در طول بیماری کمک کند.

The Effect of Covid -19 Pandemic Social distancing on Physical Activity and Mood State of Isfahan citizens

Background aim: Government action during the Covid 19 pandemic have placed many restrictions on daily life. The aim of the present study was to investigate the effect of social distance plan in the conditions of Corona virus on physical activity and mood state of the people of Isfahan citizens. Methods: the present descriptiveanalytical study that was conducted during the quarantine due to the prevalence of covid 19 disease. A total of 411 (131 males and 280 females) residents of Isfahan entered the study and completed the International online physical activity short form (GPAQ) questionnaire from April 1 to June 2, 2016. Also, a 16item short evaluation questionnaire (POMS) was used to assess participantschr('39') moods. Analysis of variance with repeated measures, univariate analysis of variance and regression were used to answer the basic questions of this study. Results: a significant decrease was seen in the intensity and number of weekly sessions of physical activity in terms of social distance compared to the previous period (p = 0.001). 11.8% of the subjects reduced the duration of their training session due to social distance and increased it by 5%, while 83.2% of the subjects did not change the duration of their training session (p = 0.001). Correspondingly, people who did not change the number of weekly sessions of physical activity during the period of social distance compared to before (p = 0.001), had a better mood in the positive components and all in the negative components (p = 0.001). Conclusion: While social distance is an essential measure to protect public health, the results revealed that it reduces the level of physical activity that may endanger physical and mental health. These observations have potentially important implications that can help with the recommendations for physical activity to maintain health during illness.