همبستگی راهبردهای مقابله‌ای با حافظه در بیماران دیابتی و افراد سالم

زمینه و هدف: دیابت یکی از مشکلات جدی بهداشت عمومی‌ در جهان معاصر با روندی رو به افزایش می‌باشد. مشکلات خاص این بیماران در جهت کنترل و درمان این بیماری موجب چالش‌های فراوانی در زندگی روزمره می‌شود که استفاده از رفتارهای مقابله‌ای را به‌منظور سازگاری بهتر با شرایط استرس‌زا ضروری می‌سازد. هدف از این پژوهش همبستگی راهبردهای مقابله‌ای باظرفیت حافظه کوتاه مدت در بیماران دیابتی نوع 1 و 2 و افراد سالم بوده است. روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه‌ تحلیلی از نوع همبستگی می‌باشد که به منظور همبستگی راهبردهای مقابله‌ای باظرفیت حافظه کوتاه‌‌مدت در بیماران دیابتی نوع 1 و 2 و افراد سالم در مرکز دیابت مازندران انجام گرفت، جامعه آماری تحقیق 176 نفر می‌باشند، از این تعداد 58 نفر دیابت نوع 1، 60 نفر دیابت نوع 2 و 58 نفر سالم وارد مطالعه شدند. در این پژوهش از پرسش‌های خوداظهاری، پرسشنامه‌های استاندارد مقابله با موقعیت‌های استرس‌زا و ابزار رایانه‌ای جهت سنجش حافظه کوتاه‌مدت استفاده شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانس وهمبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج تحقیق حاکی از آن بود که همبستگی مثبت و معنی‌داری(0.01>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه‌مدت و راهبرد مسئله مدار و هم‌چنین همبستگی مثبت و معنی‌داری(0.01>p) بین ظرفیت ذهنی با راهبرد مسئله مدار در افراد سالم وجود داشت. همبستگی منفی و معنی‌داری(0.01>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه مدت و ظرفیت ذهنی با راهبردهای مقابله‌ای اجتنابی و هیجان مدار در دیابت نوع 1 وجود داشت و هم‌چنین همبستگی منفی و معنی‌داری(0.01>p) بین ظرفیت حافظه کوتاه مدت و ظرفیت ذهنی با راهبردهای مقابله‌ای هیجان مدار و اجتنابی دردیابت نوع 2 مشاهده شد، در سایر مولفه‌ها تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: یافته‌های به‌دست‌آمده نشان داد که به کارگیری راهبرد مقابله ای مسئله مدار در شرایط استرس‌زا باعث افزایش ظرفیت حافظه کوتاه مدت می‌شود. به کارگیری راهبردهای مقابله‌ای هیجان مدار و اجتنابی باعث کاهش ظرفیت حافظه کوتاه مدت در بیماران دیابتی نوع 1 و2 خواهد شد. پس با کنترل شرایط استرس‌زا و آموزش جهت به کارگیری راهبرد متناسب در شرایط بحرانی می‌توان عملکرد حافظه بیماران دیابتی را تا حدودی بهبود بخشید.

Correlation of Conservative Coping Strategies in Diabetic Patients and Healthy Individuals

Background aim: Diabetes is one of the most serious public health problems in the world with a growing trend. The specific problems of these patients in the controlling and treating of this disease, which is cause many challenges in everyday life , which necessitates the use of coping behaviors in order to better adapt to stressful conditions. The aim of this study was to correlate the coping strategies with shortterm memory capacity in type 1 and type 2 diabetic patients and healthy individuals. Methods: The present study was an analytical study of correlation conducted to correlate coping strategies with shortterm memory capacity in type 1 and type 2 diabetic patients and healthy individuals at Mazandaran Diabetes Center. The statistical population of the study was 176 people, of which 58 people with type 1 diabetes, 60 people with type 2 diabetes and 58 healthy people entered the study. In the present study, selfreport questions, standard questionnaires to deal with stress situations and computer tools were used to measure shortterm and longterm memory. Results: No Negative and significant correlation was seen (p<0.01) between shortterm memory capacity and mental capacity with avoidant coping strategies and type type1 diabetes as well as negative and significant correlation (p<0.01) between shortterm memory capacity and mental capacity with strategies. Also, there was a negative and significant correlation (p <0.01) between shortterm memory capacity and mental capacity with emotion coping strategies in the type 2 diabetes. No significant difference was observed in other components. Conclusion: The obtained findings indicated that using a coping strategy to address the problem of stressful conditions increases the shortterm memory capacity. The use of emotionoriented and avoidance coping strategies will reduce the shortterm memory capacity in type 1 and type 2 diabetic patients. Therefore, by controlling stressful situations and training to apply appropriate strategies in crisis situations, the performance of diabetic patients can be improved to some extent.