مقایسه حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و همتایان عادی شهرستان تبریز

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده است که عملکرد شناختی در بیماران دچار رتینوپاتی دیابتی دچار نقص می‌باشد. هدف از این پژوهش تعیین و مقایسه حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و همتایان عادی شهرستان تبریز بود. روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش توصیفی‌ مقطعی از نوع پژوهش‌های مقایسه‌ای بود. جامعه آماری این پژوهش 160 بیمار رتینوپاتی دیابتی نوع دو با دامنه سنی 32 تا 55 سال مراجعه کننده به مرکز دیابت شهر تبریز در سال 1397 بودند که بر اساس نمونه‌گیری در دسترس تعداد 80 بیمار رتینوپاتی دیابتی نوع 2 در بیمارستان‌های شهر تبریز انتخاب شدند و با 80 فرد عادی همتا شدند، علاوه بر پرسشنامه ابعاد سرشت و منش کلونینجر به تکالیف حافظه کاری و بازداری پاسخ دادند. داده‌‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری آنالیز واریانی چند متغییره، لون و کالموگراف اسمیرنوف تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: تحلیل داده‌ها نشان داد که بین نمرات بیماران رتینوپاتی دیابتی نوع 2 و افراد عادی تفاوت معنی‌داری در حافظه فعال، بازداری پاسخ و ابعاد سرشت و منش وجود داشت. بدین معنی که در حافظه و بازداری پاسخ عملکرد گروه عادی بهتر از وضعیت بیماران رتینوپاتی نوع 2 می‌باشد و هم‌چنین در مولفه‌های پاداش وابستگی، پشتکار، همکاری و خود فراروی نیز عملکرد گروه عادی بهتر از گروه رتینوپاتی نوع 2 می‌باشد(0.01>p)، ولی در مولفه آسیب‌پذیری بیماران رتینوپاتی نمره بالاتری نسبت به افراد عادی کسب کرده‌اند (0.01>p) و در مولفه نوجویی و خودراهبری نیز بین دو گروه تفاوت معنی‌داری پیدا نشد(0.05

Comparison of Active Memory, Inhibition of Response and Dimensions of Nature and Character in Patients with Type 2 Diabetic Retinopathy and Normal Counterparts in Tabriz

Background aim: Studies have shown that cognitive function is impaired in patients with diabetic retinopathy. The aim of this study was to determine and compare active memory, inhibition of response and dimensions of nature and character in patients with type 2 diabetic retinopathy and normal counterparts in Tabriz. Methods: The present investigation was a crosssectional descriptivecomparative study. The statistical population of this study were 160 patients with type 2 diabetic retinopathy with an age range of 32 to 55 years referred to Tabriz Diabetes Center in 2019. Based on the available sample, 80 patients with type 2 diabetic retinopathy were selected in Tabriz hospitals and with 80 Ordinary people became equal, in addition to the questionnaire of the dimensions of nature and the character of Cloninger, they answered the tasks of memory and inhibition. Data were analyzed using multivariate, Levene's Test and KolmogorovSmirnov analysis of variable statistical tests. Results: Data analysis indicated that there was a significant difference between the scores of patients with type 2 diabetic retinopathy and normal people in active memory, response inhibition and the dimensions of nature and character. This means that in memory and inhibition, the response of the normal group is better than the condition of patients with type 2 retinopathy, and also in the components of reward dependence, perseverance, cooperation and selfcare, the performance of the normal group is better than the retinopathy type 2 (p<0.01). However, retinopathy patients scored higher than normal subjects (p<0.01) and no significant differences were observed between the two groups in the component of regression and selfguidance (p<0.05). Conclusion: According to the results of the present study, it can be said that diabetic retinopathy patients are more passive in terms of personality and weaker in terms of memory than their counterparts and have less inhibition and more impulsive behavior in their behaviors. As a result, it is recommended that cognitive rehabilitation training be considered for these patients.