بررسی فعالیت‌های آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره‌های آبی و اتانولی گیاه سرخارگل (echinacea purpurea l.) بر تعدادی از سویه‌های باکتریایی گرم مثبت و گرم منفی

زمینه و هدف: بررسی گیاهان دارویی به منظور کشف منابع جدید دارویی بر علیه عفونت های میکروبی در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این تحقیق تعیین و بررسی خاصیت آنتی‌اکسیدانی و ضدمیکروبی عصاره های آبی و اتانولی اندام هوایی سرخارگل بر برخی از باکتری های گرم مثبت و گرم منفی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال 1397 در دانشگاه بوعلی‌سینا انجام گرفت، از روش خیساندن و استفاده از حلال های آب و اتانول با نسبت 1 به 5 (گیاه به حلال) جهت عمل عصاره گیری استفاده شد. سنجش میزان ترکیبات فنلی عصاره ها با روش فولین ﺳﯿﻮﮐﺎﻟﺘﻮ انجام، سپس مقدار شیکوریک اسید عصاره های سرخارگل با استفاده از کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا تعیین شد. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺿﺪ اﮐﺴﺎیﺸﯽ ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ هر دو نوع ﻋﺼﺎره ﺑﺎ آزﻣﻮن ﻣﻬﺎر رادیﮑﺎلﻫﺎی آزاد دی‌فنیل پیکریل هیدرازیل [du1] ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺖ و ﺑﺎ آﻧﺘﯽ‌اﮐﺴﯿﺪان ﺳﻨﺘﺰی ﺑﻮﺗﯿﻞ ﻫﯿﺪروﮐﺴﯽ ﺗﻮﻟﻮﺋﻦ مقایسه شد. میکروارگانیسم های مورد پژوهش استافیلوکوکوس اورئوس، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، لیستریا اینوکوا، باسیلوس سرئوس، اشرشیاکلی، سودوموناس آئروژینوزا، سالمونلا تیفی موریوم و شیگلا فلکسنری بودند. فعالیت ضد میکروبی عصاره های آبی و اتانولی سرخارگل به روش های پورپلیت، چاهک در آگار، حداقل غلظت مهارکنندگی و حداقل غلظت کشندگی بر سویه های بیماری زا تعیین شد. هم‌چنین واکنش متقابل عصاره های این گیاه از طریق محاسبه شاخص بازدارندگی افتراقی علیه میکروارگانیسم ها نیز بررسی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون های آماری تی و دانکن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره اتانولی بیشترین مقدار ترکیبات فنلی و شیکوریک اسید را دارا است. نتاﻳﺞ ﺣﺎﺻﻞ از ارزﻳﺎﺑﻲ ﻣﻴﺰان ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﺑﻪ دام‌اﻧﺪازی رادﻳﻜﺎل ﻫﺎی آزاد ﻋﺼﺎره های آبی و اتانولی سرخارگل نیز ﻧﺸﺎن داد ﻛﻪ ﻋﺼﺎره اتانولی ﺑﺎ غلظت 3000 ﻣﻴﻜﺮوﮔﺮم در میلی لیتر بیشترین ﻧﻘﺶ را در ﻣﻬﺎر رادﻳﻜﺎل های آزاد داﺷت. عصاره آبی سرخارگل در غلظت های 25 و 50 میلی گرم بر میلی‌لیتر هیچ اثر مهاری بر رشد باکتری های گرم منفی نداشت. بیشترین قطر هاله عدم رشد عصاره های آبی و اتانولی این گیاه در غلظت 400 میلی گرم بر میلی لیتر مربوط به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس و کمترین قطر هاله عدم رشد در همین غلظت مربوط به باکتری سودوموناس آئروژینوزا بود. عصاره های سرخارگل بر باکتری های گرم مثبت در مقایسه با باکتری های گرم منفی اثر بازدارندگی بیشتری نشان داد. هم چنین مشخص شد که عصاره اتانولی در مقایسه با عصاره آبی اثر بازدارندگی بیشتری روی سویه های مورد مطالعه داشت. محدوده حداقل غلظت مهارکنندگی عصاره اتانولی این گیاه بین 25616 میلی گرم بر میلی لیتر بسته به نوع باکتری(گرم مثبت یا گرم منفی) متفاوت بود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که عصاره اتانولی گیاه سرخارگل دارای اثر ضدمیکروبی قوی تری بر باکتری های گرم مثبت بوده و می تواند در صنایع غذایی مورد استفاده قرار گیرد. همچنین با توجه به نتایج این مطالعه، پژوهش های بیشتری در زمینه ترکیبات ضدمیکروبی گیاه سرخارگل پیشنهاد می‌شود تا بتوان از این گیاه در درمان بیماری های عفونی بهره جست. [du1]فونت آن را روی یاقوت میگذارم ولی با بقیه متفاوته

Extracts of Purple Coneflower (Echinacea purpurea L.) Against Some Gram Positive and Gram Negative Bacteria

Background aim: The study of medicinal plants in order to discover new medicinal sources against microbial infections in recent years has received much attention. The aim of this study was to determine the antioxidant and antimicrobial properties of aquatic and ethanolic extracts of redheads on some grampositive and gramnegative bacteria. Methods: The present experimental study was conducted in 2018 at BuAli Sina University. The Maceration method and solvent of water and ethanol at a ratio of 1 to 5 was used for extraction. The total phenolic contents of the extracts were measured by Folinciocalteau method. Then, the amount of cichoric acid of purple coneflower was determined using by high performance liquid chromatography. Antioxidant activity of different concentration of extracts were assessed by diphenyl picrylhydrazyl radicalscavenging activity and compared with synthetic antioxidant butylated hydroxyl toluene (BHT). The microorganisms investigated in the present study were: Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Listeria innocua, Bacillus cereus, Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa, Salmonella typhimurium and Shigella flexneri. The antimicrobial activity of aqueous and ethanolic extracts was tested by pour plate, agar well diffusion, minimum inhibitory concentration (MIC), and minimum bactericidal concentration (MBC) methods. Also interaction of these extracts was also studied by FICindex determination using modified dilution checkboard method. Experimental data were analyzed using ANOVA by the SPSS version 20 software and mean comparison were done using the ttest and Duncan's multiple range test. Results: The results indicated that the ethanolic extract had the highest total phenolic content and cichoric acid. The ability of purple coneflower aqueous and ethanolic extracts in scavenging free radicals was found to be higher in the ethanolic extract with a concentration of 3000 mu;g/ml. The aqueous extract of purple coneflower at the concentrations of 25 and 50 mg/ml has no inhibitory effect on gram negative bacteria growth. The maximum diameter of inhibition zone of aqueous or ethanolic extracts of this plant in a concentration of 400 mg/ml pertained to the bacterium Staphylococcus aureus. The minimum zone diameter in this concentration was associated with Pseudomonas aeruginosa. Furthermore, purple coneflower extracts showed greater inhibitory effect on gram positive bacteria in comparison with gram negative bacteria. Also the results showed that ethanolic extract had greater inhibitory effects on the strains studied compared to aqueous extract. The MIC of purple coneflower ethanolic extract ranged from 16 to 256 mg/ml, depending on the type of bacteria (gram positive or gram negative). Conclusion: These findings revealed that ethanolic extract of purple coneflower has antimicrobial effects on gram positive bacteria and can substitute for chemical preservatives. Also according to the results of this study, further research on the antimicrobial compounds of the purple coneflower is suggested to be used in the treatment of infectious diseases.