اثر محافظت کبدی و آنتی‌اکسیداتیو رزمارینیک اسید بر کلستاز کبدی القا شده با انسداد مجاری صفراوی در موش صحرایی نر

زمینه و هدف: کلستاز نوعی بیماری کبدی است که در اثر اختلال عملکرد سیستم کبدی صفراوی به وجود می آید، این اختلال نتیجه تجمع اسیدهای چرب صفراوی و سموم دیگر در کبد است. هدف از مطالعه حاضر تعیین و بررسی اثرات احتمالی مکمل دارویی رزمارینیک اسید در برابر استرس اکسیداتیو و آسیب کبدی در رت‌های کلستاتیک القا شده با انسداد مجاری صفراوی (bdl bile duct ligation) بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال 1397 انجام شد، 24 موش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 25 ±200 گرم به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند؛ کنترل(تعداد=6)، گروه کلستاتیک(تعداد=9) و گروه کلستاتیک دریافت کننده رزمارینیک اسید (تعداد=9) با دوز 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز. آزمایش‌های بیوشیمیایی شامل؛ اسپارتات آمینو ترانسفراز، آلانین آمینو ترانسفراز، آلکالین فسفاتاز، مارکرهای استرس اکسیداتیو شامل پروتئین کربونیل، توتال تیول، توانایی آنتی‌اکسیدانی تام پلاسما، فعالیت آنزیم‌های آنتی‌اکسیدانی کاتالاز، سوپر اکسید دیسموتاز و گلوتاتیون پراکسیداز سنجش شدند، هم‌چنین رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین ائوزین در بافت کبد انجام شد. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از آزمون‌ آماری واریانس یک طرفه ( (anova با post hoc با تصحیح tukey و lsd تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: در گروه کلستاتیک فعالیت آنزیم‌های alt، ast، alp و cat و هم‌چنین میزان pco، frap پلاسما به طور معنی‌داری نسبت به گروه کنترل افزایش داشت در حالی که میزان tsh، frap و gpx بافت کبد به طور معنی‌داری کاهش پیدا کرد(0.05>p). در گروه دریافت کننده رزمارینیک اسید فعالیت آنزیم های alt و alp به طور معنی‌دار کاهش(0.05>p)، یافت ولی تاثیر معنی داری بر روی مارکرهای استرس اکسیداتیو مشاهده نشد. هم‌چنین در رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین ائوزین، bdl به طور قابل ‌ملاحظه‌ای سبب نکروز بافت کبدی شد که این تغییرات به طور قابل‌ توجهی با تجویز رزمارینیک اسید بهبود پیدا کرد. نتیجه‌گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهند که رزمارینیک اسید از طریق تاثیر بر روی تست‌های بیوشیمیایی متداول مانند alt و alp و بهبود شاخص‌های هیستولوژی می تواند در بهبود اسیب کبدی ناشی از کلستاز سودمند باشد. با وجود افزایش معنی‌دار میزان مارکر استرس اکسیداتیو مانند پروتئین کربونیل و کاهش معنی‌دار tsh، frap و gpx در گروه bdl، رزمارینیک اسید با دوز 20 میلی‌گرم بر کیلوگرم تاثیر معنی‌داری بر روی این پارامترهای تعادل اکسیدانآنتی‌اکسیدان نشان نداد.

Hepatoprotective and Antioxidative Effect of Rosmarinic Acid Against Bile Duct Ligated (BDL)-Induced Cholestatic in Male Rats

Background Aim: Cholestasis is a type of liver disease due to structural damage and dysfunction of hepatobiliary system which at first results in accumulation of bile acids and other toxins in plasma and hepatic tissue. The aim of the current study was to investigate the possible hepatoprotective effects of rosmarinic acid against oxidative stress and liver injury in bile duct ligation (BDL) induced cholestatic rats. Methods: In the present experimental study, twentyfour male Wistar rats (200 ±25 g) were randomly divided into three groups; control (N=6), cholestatic (N=9), cholestatic + rosmarinic acid at dose of 20 mg/kg/day (N=9). Biochemical tests (including aspartate amino transferase, AST; alanine amino transferase, ALT; alkaline phosphatase, ALP), oxidative stress markers (such as protein carbonyl, PCO; total thiol, TSH and ferric reducing antioxidant capacity; FRAP) and antioxidant enzymes (including catalase, CAT; super oxide dismutase, SOD; and glutathione peroxidase, GPx) activity were estimated. Also, hematoxylin and eosin staining were determined in the hepatic tissue. Results: There was a significant increase in AST, ALT, ALP and CAT activity, as well as plasma PCO and FRAP level in cholestatic group as compared to control rats, while the level of TSH, FRAP and GPX in hepatic tissue significantly decreased (P <0.05). Administration of the rosmarinic acid in the cholestatic group significantly decreased activity of ALT and ALP, however it had no a significant effect on oxidative stress markers. As determined by hematoxylin and eosin staining, BDL considerably induced the liver necrosis which markedly alleviated by rosmarinic acid. Conclusions: In summary, the results indicated that rosmarinic acid administration attenuated liver damage in BDL rats by decreasing common biochemical tests such as ALT, ALP activity and histopathological indexes. However, in spite of significant increase in oxidative stress markers such as PCO and the significant reduction of TSH, FRAP and GPX in the BDL group, rosmarinic acid at a dose of 20 mg /kg had no significant effect on these oxidant/ antioxidant balance parameters.