اثر تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس، یک بیماری خودایمنی است که باعث آسیب میلین سیستم عصبی مرکزی می شود و اختلال در راه رفتن یکی از ویژگی های مولتیپل اسکلروزیس است. امروزه، تمرین ورزشی به عنوان ابزاری موثر در توانبخشی مولتیپل اسکلروزیس شناخته شده است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین و بررسی اثر تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون بر طول گام و تعادل زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود. روش بررسی: در یک مطالعه نیمه تجربی با یک طرح پیش آزمون و پس آزمون،24 بیمار داوطلب زن با درجه ناتوانی بین 41(قد: 7.27 ±159.5 سانتی متر، وزن: 8.58 ±61.54 کیلوگرم، سن: 8.23 ±37.08 سال)، به طور تصادفی به دو گروه مساوی تمرین هوازی بدون محدودیت جریان خون و گروه تمرین هوازی با محدودیت جریان خون(bfr) تقسیم شدند. هر دو گروه به مدت 6 هفته و 3 جلسه در هفته به رکاب زدن بر روی دوچرخه آبی(3 نوبت 6 دقیقه ای با 1 دقیقه استراحت بین نوبت ها و hrmax 6560 درصد) پرداختند. جهت ایجاد محدودیت جریان خون از کاف بر روی قسمت فوقانی پا با فشار10 ±96 میلی متر جیوه استفاده شد. برای اندازه گیری طول گام و تعادل، به ترتیب از دوربین و مقیاس تعادل برگ استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کوواریانس و تست تعقیبی بنفرونی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنی دار طول گام پای چپ(p<05.0) و تعادل(p<05.0) بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شدند، اما موجب کاهش معنی دار طول گام پای راست(p<05.0) شدند. هم چنین، بین اثر دو نوع تمرین بر طول گام پای چپ و راست و تعادل تفاوت معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: به نظر می رسد هر دو نوع تمرین هوازی با و بدون محدودیت جریان خون موجب بهبود تعادل در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می شوند، اما در رابطه با اثر آنها بر طول گام نیاز به بررسی بیشتر می باشد.

The Effect of Aerobic Training with and without Blood Flow Restriction on the Length and Balance of Women with Multiple Sclerosis

AbstractBackground aim: Multiple sclerosis is an autoimmune disease which damages the central nervous system. Disruption of walking is one of the characteristics of multiple sclerosis. Currently, exercise training is known as an effective tool in the rehabilitation of multiple sclerosis. The aim of the present study was to determine the effect(s) of aerobic training with/without blood flow restriction on the length and balance of women with multiple sclerosis. Methods: In a Quasiexperimental study, a pre and posttest design, 24 volunteers with disability degree between 41 (height: 159.5 ±7.27 cm, weight: 61.54 ±8.58 kg, age: 37.08 ±8.23 ​​years) were randomly divided into two equal groups: aerobic training without blood flow restriction and blood flow restriction (BFR) aerobic training group. Both groups were ridden for 6 weeks and 3 sessions per week on a bicycle (3 times 6 minutes with 1 minute rest between turns and HR60 6560 percent). To limitation of the blood flow a cuff was used on the upper part of the foot with a pressure of 96 ±10 mmHg. In order to measure step length and balance, the camera and leaf balance scale were used respectively. Data were analyzed using covariance and Bonferroni post hoc. Results: The results indicated that both types of exercises significantly increased the left foot stroke length (p <0.05) and balance (p <0.05) in patients with multiple sclerosis, but a significant decreased was seen on the right foot stroke (P <0.05) . Also, there was no significant difference between the effect of two types of exercises on the length of left and right foot steps and the balance. Conclusion: It seems both types of aerobic training, with and without blood flow limitation, improve the balance in patients with multiple sclerosis, but their effect on the length of the step needs to be further investigated.