بررسی اثر عصاره گیاه حنا(lawsonia inermis) بر روی انگل توکسوپلاسما گوندی در محیط‌های برون‌تنی و درون‌تنی

زمینه و هدف: توکسوپلاسموز یکی از بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوان می باشد که به وسیله تک یاخته توکسوپلاسما گوندی ایجاد می شود. گیاه حنا(lowsonia inermis) در مقابل طیف وسیعی از بیماری ها اثر بخشی دارد. از آنجایی که داروهای پیریمتامین و سولفادیازین به عنوان داروهای رده اول درمان توکسوپلاسموز دارای عوارض جانبی می باشند و از طرفی با وجود افزایش مقاومت روز افزون انگل ها به داروهای شیمیایی، درمان های سنتی و استفاده از گیاهان دارویی از رونق خاصی برخوردار شده است، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر عصاره هیدروالکلی حنا بر روی انگل توکسوپلاسما گوندی در محیط های درون تنی و برون تنی بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی که بر روی 35 سر موش بالب سی انجام شد، ابتدا نمونه برگ های حنا تهیه و عصاره گیری با استفاده از اتانول 80 درصد انجام شد. اثر مستقیم عصاره هیدروالکلی حنا با غلظت های 2، 4، 8، 16، 32، 64، 128، 256 و 512 میکروگرم بر میلی لیتر بر روی تاکی زوئیت توکسوپلاسما به روش فلوسایتومتری بررسی شد. به منظور ارزیابی اثر ضد توکسوپلاسمایی عصاره حنا در محیط درون تنی از 35 سر موش بالب سی استفاده شد که 4 گروه 5 تایی از موش های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما غلظت های 16، 32، 64 و 128 میلی گرم بر کیلوگرم از عصاره هیدروالکلی حنا را به صورت گاواژ دریافت کردند. یک گروه 5 تایی از موش های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما دریافت کننده داروی سولفادیازین به عنوان گروه کنترل مثبت و یک گروه 5 تایی از موش های آلوده با تاکی زوئیت توکسوپلاسما بدون تجویز دارو به عنوان کنترل منفی و یک گروه 5 تایی از موش ها برای سنجش اثر سمیت عصاره حنا در نظر گرفته شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آماری کاپلان مایر و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتیجه فلوسیتومتری نشان داد ic50 حنا بر روی تاکی زوئیت توکسوپلاسما 100 میکروگرم در میلی لیتر است. نتایج اثر ضد توکسوپلاسمایی عصاره حنا در محیط درون تنی نشان داد که در بین گروه های آزمون که با غلظت های مختلفی از عصاره تحت درمان قرار گرفته بودند و مقایسه با کنترل مثبت و منفی اختلاف معنی داری بین غلظت های مختلف و میزان زنده ماندن موش ها(0.85=p) گزارش نشد.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان اثر عصاره هیدروالکلی حنا در شرایط درون تنی قابل توجه و معنی دار نمی باشد، هر چند که در شرایط برون تنی موثر است که می توان عدم تاثیر عصاره در شرایط درون تنی را به دلیل عدم جذب مناسب دارو در دستگاه گوارش، مشکلات حین گاواژ، متابولیزه شدن دارو و کلیرانس سریع دارو از خون در نظر گرفت.

In vitro and in vivo study of the effects of Lawsonia inermis on Toxoplasma gondii

Background aim: Toxoplasmosis is one of the common parasitic diseases of humans and animals that is caused by a protozoan Toxoplasma gondii. Henna plant (Lowsonia inermis) is effective against a wide range of diseases. Since pyrimethamine and sulfadiazine medications are firstline drugs for treatment of toxoplasmosis, they have adverse effects. On the other hand, there has been a particular booming despite the increasing resistance of parasites to chemical drugs, traditional treatments and the use of medicinal plants. The aim of this study was to study the effect(s) of henna hydroalcoholic extract on Toxoplasma gondii parasite in invitro and invivo environments. Methods: The present experimental study was conducted on 35 mice. A sample of Henna leaves was prepared and extracted using 80% ethanol. The direct effect of henna hydroalcoholic extract at concentrations of 2, 4, 8, 16, 32, 64, 128, 256 and 512 mu;g / ml on Toxoplasma tachycardia was investigated by flow cytometry. In order to evaluate the antitoxoplasmic effect of henna extract on in vivo, 4 groups of 5 mice were infected with Toxoplasma tachyzoites of 16, 32, 64, and 128 mg / kg Hana hydroalcoholic extracts concentrations as gavage. A group of 5 mice were infected with tachyzoite of Toxoplasma which received sulfadiazine as a positive control group and a group of 5 mice were infected with tachyzoite of Toxoplasma without a prescriptive drug as a negative control. Finally a group of 5 mice were considered for measuring toxicity of henna extract. The collected data were analyzed using oneway ANOVA and KaplanMeier tests. Results: Flow cytometric results indicated that IC50 of henna on Toxoplasma tachyzoites was 100 mu;g /ml. The results of the antiToxoplasma effect of henna extract on intact media indicated that no significant difference were appreciated between different concentrations and survival rate in rats (p = 0.85) among the test groups treated with different concentrations of the extract in compared with positive and negative control. Conclusion: The results of this study indicated that the effect of henna hydroalcoholic extract on invivo settings was not significant, although it was effective in invitro environment. The unsuccessfulness of the extract in invivo conditions may have been due to inadequate absorption of the drug in the gastrointestinal tract, problems during gavage, the metabolism of the drug and rapid clearance of the drug.