تاثیر شدت تمرین هوازی تناوبی بر بیان ژن bcl-2 و bax در موش های صحرایی مبتلا به آنفارکتوس میوکارد

زمینه و هدف: آنفارکتوس میوکارد(mi)، انهدام و مرگ سلولی دایم و غیرقابل برگشت بخشی از میوکارد است. تمرین های بدنی باعث کاهش آپوپتوز عضله قلبی شده، ولی فرایند مولکولی آن در پاسخ به فعالیت و هم چنین شدت مناسب فعالیت هنوز معلوم نیست. احتمال می رود فعالیت ورزشی، با تاثیر بر مهم ترین عوامل موثر بر فرآیند آپوپتوزیس بتواند باعث جلوگیری از مرگ سلولی گردد . بر این اساس هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر شدت تمرین تناوبی هوازی بر روند آپوپتوز در موش های صحرایی مبتلا به آنفارکتوس میوکارد بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 18 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 10 هفته ای مبتلا به آنفارکتوس میوکارد در سه گروه تمرین تناوبی با شدت بالا(hiit)، شدت پایین(liit) و گروه کنترل(بدون تمرین) قرار گرفتند. غلظتbcl2 و bax کاردیومیوسیتی به عنوان نشانگران اصلی آپوپتوز با روش qrtpcr سنجیده شد. یافته ها: مقادیرbcl2 در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا(hiit) به طور غیر معنی داری بیشتر از گروه کنترل( 0.077p=)، در گروه تمرین تناوبی با شدت پایین(liit)(0.017p=) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. مقادیر bax نیز در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا (hiit)(0.019=p) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. در حالی که در گروه تمرین تناوبی با شدت پایین(liit) افزایش غیر معنی دار نسبت به گروه کنترل داشت(0.98=p) . مقادیر bcl2 در گروه تمرین تناوبی با شدت پایین(liit) بیشتر از گروه تمرین تناوبی با شدت بالا(hiit) بود( 0.023=p) . مقادیر شاخصbax در گروه تمرین تناوبی با شدت بالا(hiit) بیشتر از گروه تمرین تناوبی با شدت پایین liit بود( 0.019=p) . نتیجه گیری: تمرین تناوبی از طریق بیان ژن bcl2 و bax و در نتیجه کاهش آپوپتوز درکاردیومیوسیت پس از وقوع آنفارکتوس میوکارد شده که میزان آن وابسته به شدت تمرین می باشد. به علاوه تمرین تناوبی با شدت پایین اثر بیشتری نسبت به تمرین تناوبی با شدت بالا دارد. براین اساس توصیه می شود در بازتوانی قلبی به شدت تمرین توجه شود.