تاثیر پپتید آنتاگونیست فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(vgb4 ) بر مهار رشد تومور پستان در مدل حیوانی

زمینه و هدف: فاکتورهای رشد اندوتلیال عروقی ترشح شده از تومور با اتصال به رسپتورهای خود در سطح سلول های اندوتلیال نقش مهمی در نفوذپذیری عروقی و رگ زایی تومور ایفا می کنند. در این مطالعه پپتید آنتاگونیست فاکتور رشد اندوتلیال عروقی(vegf) طراحی شد با این هدف که پپتید مورد نظر(vgb4) با تداخل دراتصال فاکتور رشد اندوتلیال عروق به رسپتورهای خود، مسیرهای پیام رسانی در پایین دست را غیر فعال کرده و در نتیجه باعث مهار آنژیوژنز شود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در سال1396 در دانشگاه گیلان انجام گرفت، تعداد 42 سر موش ماده نژاد بالب / سی در محدوده سنی 4 تا 6 هفته با متوسط وزن 20 گرم تهیه شد. از رده سلولی سرطانی 4t1 جهت مدل سازی سرطان پستان استفاده گردید. پس از پیوند زیر پوستی تومورهای پستانی به حیوانات، تزریق روزانه درون صفاقی دوز های مختلف پپتید vgb4 (10، 5، 5/2، 1 ، 25/0 میلی گرم بر کیلوگرم) به مدت 14 روز انجام شد و پتانسیل آنتی توموری دوزهای مختلف پپتید در طول دوره تزریق نسبت به کنترل، به روش آماری مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری anova و duncan تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: افزایش دوز پپتید باعث کاهش میزان رشد تومور در گروه های تیمار می شود و افزایش دوز از 5 میلی گرم بر کیلوگرم به 10 میلی گرم بر کیلوگرم تاثیر ممانعت کنندگی معنی داری روی رشد تومور ندارد. بنابراین دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم بهترین دوز ضد توموری پپتید vgb4 می باشد. نتیجه گیری: پپتید vgb4 اثر ممانعت کنندگی معنی داری بر میزان رشد تومور کارسینومای پستانی ایجاد شده به وسیله رده سلولی 4t1 دارد. با توجه به اثرات آنتی توموری vgb4 ممکن است بتوان در آینده از این پپتید برای درمان سرطان استفاده کرد.